Faruk Fahrettin Özcanan Şiirleri - Şair ...

Hangi şafağa çıktıkki
karanlığın doğurmadığı

Hangi iyiliği yaşadıkki
özünde kötülüğün olmadığı

Sen ve gece
Kala kaldım ben yine
Dibine düşmüş zevkimin tortusu Geçinmezken günahlarımdan
Bir değil bin daha eklensin istiyorum bu gece
Düşmüşken aklıma sen ve şehvetli saatler...

Hayatta kalmayı
geçmişi silerek
yaşamaya borçluyum derdi şair

Çünkü dünyada en zor şey sevmektir
bizde onu başaramadık

Aşmak zorunda kaldığım bütün handikapların arkasında bir zafımın daha olduğuna şahit oldum

Böylece ben ilerledikçe başarının vazgeçilmez şarhoşluğunun verdiği mutluluğu daha çok yoğun ve yalın yaşadım...


OndokuzOcakİkibinYirmiiki

Hangi nefsi tamahkar kadının doğurduğusunuz kim bilir

Hangi dürzünün suladığı tarlanın ekinisiniz kim bilir

Yoksa beraber harman olmuş yüzlerce piç otların tohumundanmısınız

Sokaklarında dili var
dinlersen eğer
anlatırlar sana
gözlerinin gördüklerini

Bak bakalım o zaman

Yolun sonunda bir yol daha var kıvrılmış ucunun içinde

Kısa çok kısa ama dar sırtladıklarımızla geçemeyeceğimiz kadar dar

O yolun sonunda bir terazi var nizami ucu başında durur öylece
şaşmaz şaşırtılamaz...

Sürüler sürünmeye mahkümler
akı ile siyahı ile.

Sürüler sürünmeye mahkümler
açı ile toku ile.

Suskunsun ey gecelerimin keskin bıçağı
Gir karanlığına şu gecenin
Yırt üzerimizdeki bu simsiyah tülü
Üstleri açılsın kuytu kalmış duyguların
Kalmasın söylenmemiş kelimeler
Kalmasın bu aşkın matemi…

Bahçesinde rüzgar
Tepesinde güneş var barakamın
Fırtına öncesi bir sessizlik var yine
Mevsimsiz sararıp dökülen yapraklarda
İçinde oturmuş bana bakıyor
Çığlık atan bir portre