Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Zahmet edip oku dosyamı bir gün,
Boş gelip gitmekten bıktım hâkim bey.
Yine erteledin: yüreğim üzgün,
Bu yüzden karşına çıktım hâkim bey.

Ömür tamam oldu, karar olmadı,

Sözün menzilini bilmeyen insan,
Konuşsa da boşa konuşur gardaş.
Dilde kemik yoktur dönüyor lisan,
Dostluklar dil ile oluşur gardaş.

Erbabı olandan dinle kelâmı,

Hareli gözünde aşkı ekili,
Damlamış yanağa gamze bükülü,
Güzelin gönlünde sevda dökülü,
Gönül tellerine vurdu gidiyor.

Aşkın girdabında diller yanıyor,

Hep gönlümün talebinde,
Senin adını aradım.
Dondurmanın salebinde,
Senin tadını aradım.

Kırlarda ki papatyada,

Sormadım sen kimsin,sevdim insanı,
Duydukça hoşlandım türlü lisanı,
Aynı gördüm mehmet’imi ihsan’ı,
Ben Türküm gardaş dedem Osmanlı.

Ben halay çekerim severim barı,

Kime Ne Derim Ben

Yaktı yüreğimi aşkın sızısı,
Kime dert yanarım kime ne derim.
Kader böyleymiş, alın yazısı,
Kime dert yanarım kime ne derim.

Sevgi filizleri sardı gönlümü,
Ilık ılık yayılıyor bedende,
Sanki benliğim bir ümit gördü,
İçin için yayılıyor bedende.

Sormuyor benliğim soluyor tende,

Karanfili dizerek,
Bize gelsen gülerek,
Sevdaya mı tutuldun?
Gözlerini süzerek.

Karanfili toplarım,

Kılıcı kınında fazla asmayın,
Aslı çelik ama yine paslanır.
Yiğit kapısına garip yaslanır,
Unutma insandır küskün tutmayın.

Kılıç değer ise boyun düşürür,

Askerlerin emirleri,
Buldu Sıddık Demir’leri.
Törpüledi ömürleri,
On iki eylül dönemi.

Üç hilal dedi yürüdü,