Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Yeryüzüne hâk nizamı
Yayan benim peygamberim.
Kalubelâda ezanı
Duyan benim peygamberim.

Âlemlerin Muhammet’i

Öze İncir Dikti Gitti

Yaz baharda kar seline,
Köpüklendi aktı gitti.
Güzellerden bir geline,
Meyil verdi yaktı gitti.

Özenmiş Gülün Dalına

Özenmiş gülün alına,
Bülbüller konar dalına.
Benziyor oğul balına
Çiçek misin be Efsane?

Kurdum setlerimi gönlümde yaşar,
Damlalar sel oldu göl etti taşar,
Aslım için gönül ateşe düşer,
Yakar oldum oy gözleri sürmelim

Suna gibi durgun gölde yüzerken,

Mundar Herif

Ben maymundan geldim diyor,
Zaten surat pek benziyor.
Yetim hakkı haram yiyor,
Mundar geziyor bu herif.

İnsanlık olunca muriri zaman,
Her şeyde maddiyat oluyor şimdi.
Haysiyet şerefi bulmamız güman,
Onura bir mana konuyor şimdi.

Namus haya gitti haberin ola,

Neden Yaptın Binboğa

Ovadan heybetli görünür başın,
Çevir benden yana yüzü Binboğa.
Oynaştı diyorlar bulutla kışın,
Sen gelin mi oldun bize Binboğa?

Belânın belâsı senin özünde,
Allah’tan bulasın ne derim sana.
Dünya yalan olmuş senin gözünde,
Allah’tan bulasın ne derim sana.

Kadına benzersin insandır sandım,

Sineye bir gönül dostu aradım
Kandil yaktım ışık verdim olmadı.
Güzeller gönlünü bir bir taradım
Yollarına ömür serdim olmadı.

Tozlu yollarında ayaklar yalın

Havada uçuştu vefanın tüyü,
Kime ne söylerim kime ne derim.
Çok görüldü bana Çobanbey köyü,
Kime ne söylerim kime ne derim.

Akıl hocası var: derin ders verdi,