İstanbul iki yaka
Biri Asya diğeri Avrupa
Aynı şehirde olsak da
Birimiz bir uçta
Diğeri yakın hududa
Yüreğimin alnını
Bakışlarının yeşiline yaslayıp
Çatlayan dudaklarına su istedim sessizce
Tersi dönmüş ellerin
İtti duraksamadan
Bilmediğim ne vardı ki hayat yelkenlisinde
Zamanla
Unutulur demişlerdi
Her aşk kendini yaşar
Gözden ırak olan gönülden de olur
Bense
Sen beni sevmesen de
Gecenin en olmayacak yerinde koptu ne varsa
Ellerinde çakar almaz dedikleri türden
Demirli delikler
Görmeden, bilmeden
Karanlığa sıkıyordu yaşayan ölüler
Ve
Hayata havlu attıran bir yolun
Tam ortasında
Çöktüm dizlerimin üstüne
Bakışlarım kanıyordu
Bir kasırga öncesinde...
Tüm gülüşler
Meydan okumaktı sensizliğin vurgun saatlerine
Köşedeki gölgelerin sahteliğine kanmazken
Hazan'ın gölgesini bekleyip durdum
Camı kırık penceremden
Gelmedin,
mevsimler çıkıyordu salınarak
dumanı tütmeyen bir fincanın
koyu telvesinden
ve yine
ertelenmişlikler topluyordum
güz akşamlarının
Bir yerlerde çalan tam-tam sesleriyle yarışırcasına
Arefe günü telaşında çarpan kalbimin
Çılgın temposu duyuluyor sanki
Peşrev arayan zurnaya nispet edercesine
Hadi sor bakalım deseler
Gecenin karanlığında
Mavisine siyah karışmış bir gökyüzünün altında
Bakışlarında yıldızlar kaydırıp
Dansederken kollarında
Yüreğimi bırakmak vardı avuçlarına
Tatlı bir meltem eşliğinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!