Evren Özcan Şiirleri - Şair Evren Özcan

Evren Özcan

Senin ölümündü ölmek,
Gözlerindi ölümünde üşümek.
Soğuktan mıdır nedir?
Yüreğim biraz titrek.

Üşüyünce bana sarılırdın

Devamını Oku
Evren Özcan

Bir ah çektim;
Geçmişim gözlerimin önüne geldi.
Ama nereye kadar ki geçmişim?
Zaman insafa gelmiyor,geçiyor.

Bir ah çektim;

Devamını Oku
Evren Özcan

27/01/2005
Dedem babamda,
Babam bende,
Ben çocuklarımda...
Kimse öldüğünü sanmasın.
Her insan bir damlasını

Devamını Oku
Evren Özcan

Dumanlar yükselir bize ait olmayan bir şehirden,
Korkusu bize gelir.
Kimin ağıdı vardır şimdi oralarda,
Hangi kızgın yüreğe su damlar gözlerden,
Ama söndürmek yerine, kızdırır, yakar.

Devamını Oku
Evren Özcan

Ölüm de dolsa tüfeğime,
Ölüm de yaslansa göğsüme,
Sevda biriktirsem de koğuşlarımda,
Selam durabilsem de komutanıma,
Miğferime dolan gözyaşlarımla
Boğulur şafaklarım.

Devamını Oku
Evren Özcan

Doğum...
Bir sevişmenin en tatlı meyvesi,
Yeni sevişmelerin habercisi.

Kanılıp da inanılıp da türeyen
Bir sevişmeden

Devamını Oku
Evren Özcan

Kırmızı...
Kan...
Siyah...
Kömür...

Bazı şeylerin rengi kendindendir,

Devamını Oku
Evren Özcan

01/07/2004
Ey Sokrates!

Sen misin zehrini içen kana kana?
Azıcık yavaş ol, al bir nefes!
Ne hoş değil mi ölmek doğruların uğruna.

Devamını Oku
Evren Özcan

Dünya,
Su buharıymış gözlerdeki gibi.
Git gide katılaşmış,
Taş kesilmiş,
Yüreklerimiz gibi.

Devamını Oku
Evren Özcan

Konuşmayı öğrenmeseydi insanoğlu,
Kırar mıydı gönlünü sevdaların.
Savaşmayı öğrenmeseydi insanoğlu,
Alır mıydı canını dostun,arkadaşın.

Takvimi buldu diye yılların akıp gittiğini,

Devamını Oku