Kim razıdır karanlıktan?
Varsa düğmesine basar lambasının
Ya da kibrit çakar karanlığa
Karanlık hep kendinden değildir
Arasıra ışığa perde çekersin
Zor olmalı galiba seninle buluşmak
Sen geceden ben ise gündüzden.
Aramızda gurup vakti
Hala damağımda tadı
Aramız alalanmış
Yedi renk şarkı söyler
Yine kalbin kırıldı,
Bak kaç gece var geride.
Unut artık olanları,
Kimler vurmuş, kimler kaçmış.
Sözleri seslendiren adam,
Biliyor musun?
Herşey o kadar kötü ki!
Herkes o kadar yanlış ki!
Üzerime karlar yağar oldu
Bildiğim tek şey ben bir sönmüş yanardağım.
Beni ayakta tutan da bu.
Yalnızlığınıza duacıyım.
Akrep,yelkovanı kovalıyor,
Saati kovalıyorum,
Korkularım beni kovalıyor.
Geçmedi ki yalnızlığım.
İlaçlar,doktorlar,dualar...
Bildim bileli dolmadı,
Sağlar,sollar,ortalar...
En büyük tokadı vurdum yalnızlığa
-Acımadı ki,acımadı ki,dedi.
Sen bana aşıktın geçen sefer,
Ben de sana aşığım bu sefer.
Tıpkı baharda yağmur gibi
Yağmurda bahar gibi...
Ama o yağmur
İçime düşen ateşi söndüremedi ki
Nasıl da yanar bu yürek.
Nasıl da kanar.
Kül olsam
Orman bırakmam.
Okyanus dökseler üzerime
Benim yanardağlarım var ki yanmaktır özüm ve
İnce ve sahte duyguların varmış,
Kapını her gece söyle kimler çalmış.
Meraktan sormuyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!