16/09/2004
Adem'i bulmuş adem;
Ademoğlu tutmuş matem.
Ey ademoğlu unutacaktın bu matemi madem,
Neden diz çöküp, kendini insan eyledin?
Artık güzel şeyler konuşsak derdim,
Orda parmağı kopan çocuğu görmesem.
Yüzüne gözüne mermi bulaşan,
Beyazdan bir ince defter,
İçinde anılar...
Sayfaları karalanmış,
Bu işte bir gariplik var.
Tenin beyaz,beyaz kadın,
Toprak oldum
Kara toprak
Üzerine atıldım
Beyazlamış bedenlerin
Yetmezmiş gibi
Senin esirin oldum
Senin ölümündü ölmek,
Gözlerindi ölümünde üşümek.
Soğuktan mıdır nedir?
Yüreğim biraz titrek.
Üşüyünce bana sarılırdın
Elveda ayrılık şarkısı
Rengimi terk ediyorum
Ateşlerde yakar iken bıçak kızı
Yanlış anladı yazdıklarımı
Sadece kafiyeli olsun diye
Yazmıştım satırlarımı
Bir ah çektim;
Geçmişim gözlerimin önüne geldi.
Ama nereye kadar ki geçmişim?
Zaman insafa gelmiyor,geçiyor.
Bir ah çektim;
Çocukluğumun tüm kahramanları
Donmuş orada öylece
Kıyıya vurmuş kağıttan kayıkları
Vurulmuş kurşun askerleri
Ah nefes almasam bir defa ölürdüm
27/01/2005
Dedem babamda,
Babam bende,
Ben çocuklarımda...
Kimse öldüğünü sanmasın.
Her insan bir damlasını
Dumanlar yükselir bize ait olmayan bir şehirden,
Korkusu bize gelir.
Kimin ağıdı vardır şimdi oralarda,
Hangi kızgın yüreğe su damlar gözlerden,
Ama söndürmek yerine, kızdırır, yakar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!