Başını kaldırdı ve göğe baktı o çocuk.
Kara karaydı gözleri, zeytin gibi her sofraya oturdu, her sabah.
Boş bir kını vardı, ve ne ki gönlünde kini vardı,
Ağlıyor
Sokaklar,romanlar,eski taşlar.
Sevmiyor
Gidenler,kalanlar,koparılan yapraklar.
Artık hüzünleniyor
Seninle anılan şarkılar.
19/10/2005
Her şey sessiz kalacak bir gün.
Karıncalar, ateşböcekleri, yapraklar,
Okyanuslar, yanardağlar bile…
Toprak Ana’yı da gömeceğiz,
Ay Dede’yi de söndüreceğiz.
Sanmıyor muyuz
Koştuğunu peşimizden
Kolay teslim olmuyor muyuz
Aslında biz koşuyoruz ardı sıra
Garip! Kaçmıyor o da zaten
Aşk baharda saklıdır
Bahar geldi de
Sen neredesin?
Yapraklar ağaçlarda saklıdır
Yapraklar düştü de
Öyle bir unuturum ki seni
Farketmeden bastığım karıncalar kadar hatırlarım
Bu önemsiz kılar bende seni
Sinek ısırığı gibi olur acılarım.
Ben küçük isyankar asi çocuk,
Özür dilerim kırdığım şarkılardan.
Sanki dünyayı ben yarattım,
Sanki herşeyi ben yazdım.
Lütfen düşler uyanın uykudan,
Ne duman ne duman!
Sisler çağlıyor İstanbul'dan.
Seni seçiyorum korsan gemisi gibi,
Geliyorsun halin yaman.
Tepelerde bir yerde,
Her geceden sabaha
Aynı rüya kapımda
Ben de açarım kapımı
Her farklı olacak umuduyla
Hep onu konuk etmek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!