Veda etmek alışkanlığı tüm gelenlerin
Yalnız kalmak ise kaderi sevenlerin
Kimse vermiyor hesabını gecelerin
Dünya yansa umrunda mı gidenlerin?
Evren Özcan
Üzgünüm caddelerde adım yok
Üzgünüm gönüllerde kırık bir fidanım yok.
Çok sevebildiğim bir sevgim yok
Bak eskiden kaç kişiydik
Şimdi yine yarım kaldık.
Sanırım üzgün olan benim.
Biliyor musun?
Herşey o kadar kötü ki!
Herkes o kadar yanlış ki!
Üzerime karlar yağar oldu
Bildiğim tek şey ben bir sönmüş yanardağım.
Beni ayakta tutan da bu.
Bir orman türküsü yaktım ben sana
İçindeki ormanları yakmadan ama
Dallardaki sürgünlere sürgün oldum
Bilmem kaç zaman dönmedin yoluma
Kim sever ki sürgünü sevdiğinden uzakta?
Neyse döndüm de tekrar senin vatandaşın oldum.
Ben susarım da
Aman vermez içimdeki çığlık
Hiç kimse derman olamaz da
Kanar durur gönlümdeki şu yara
Ben görmem de
Ağlarız
Güleriz
Ağlarken gülemeyiz
Gülerken ağlayabiliriz
Tek başına gülmek:
Kıymetini bilemeyiz!
Dünya dönermiş
Ben dururmuşum yerimde
Çok erken olsa da
Uyanıverirmişim güne
Yapacak çok işim olurmuş da
Ben beklermişim
Herşey tesadüf olabilirdi
Bu kadarı asla.
Ölesiye sevebilirdim
Senin gibi asla
Seni ölürcesine değil
Bir başka seviyorum
Gözyaşlarım yine durgun
Hata bende biliyorum
Bir kere göz göze gelsek de
Yıldırımlar vız gelir şimşekler cılız
Ah ah bir benim olsan
Kalplere gider yolumuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!