Evren Özcan Şiirleri - Şair Evren Özcan

Evren Özcan

Kim üşümüş de sevda yakmış?
Kim olmayan yolları gözlemiş?
Kim uyku nedir bilmemiş?
Kim güneş görmüş de gülmemiş?
Kim izmaritleri biriktirmiş?
Kim yalnızlıklara sığınmış?

Devamını Oku
Evren Özcan

Adapazarı'na gittiğiniz oldu mu?

Ben çok gittim.
Neden gittiğimi söylemeyeyim.
Söylerdim ama...

Devamını Oku
Evren Özcan

09/01/2005
Sana aşık olmak bir hata belki de.
Mesafeler tanımadan,
Cebimdeki meteliğe bakmadan...
Akşam yerine sen çökünce,
Güneş yerine sen doğunca,

Devamını Oku
Evren Özcan

Esnemek farz oldu.
Uykusuz gecelerin intikamını alıyorum
Oysa uyumak da rüya oldu.
Hayat insanı akrobat,cambaz yapıyor.
Sıkıyorsa ipte yürüme,
Meşgulum şu aralar büyümekle.

Devamını Oku
Evren Özcan

Hepimiz doğarız,büyürüz ve ölürüz.
Birini seversek işte bu ölümsüzlük yolunda umudumuz,
O da bizi severse işte bu da bizim ölümsüzlüğümüz.

Devamını Oku
Evren Özcan

Sen beni aramayınca,

İçimde arar oldum seni.

Ne bir mektup,

Devamını Oku
Evren Özcan

Ne yardan gördüm bu hayatta
Ne anadan...
Bilmiyorum anlayamadım ki seni babam!

Herşeyim var,bir o kadar da yoklar aslında.
Nankörlük değil yaptığım!

Devamını Oku
Evren Özcan

Ah! Ne şarkılar söyledim sen giderken,

Hiçbirinin içinde düğün geçmiyordu.

Ne davul vardı ne zurna

Devamını Oku
Evren Özcan

Öyle bir misafirsin ki bende.
İkramlar,sıcak çaylar,kahveler...
Sen kalktım gittim sanıyorsun,
Ben ise sana demlediğim son çayı yudumluyor,
Kahve falına bakıyorum.
Sana üç vakte kadar...

Devamını Oku
Evren Özcan

Aylar oldu Güneş, esirgiyor yüzünü.
Aklıma iki soru düştü;
1) Sen benim Güneş'im misin?
2) Sen benim Gece'm misin?
Düşündükçe gözlerim hayata küstü,
Yüreğim acıdı, varlığın sadece süs mü?

Devamını Oku