Güzdüz bir başkayım, başka biri olabiliyorum. Uzaklaşabiliyorum hatıralardan. Oysa zaman geçip de uzaklaştıkça hatıralardan, günün bitimi gecede, daha bir ağırlaşıyor, yorgun düşüyor yürek. Ben attıkça yüklerimi, yüksüğü parmağına takıp, alıyor eline dikiş iğnesini ve ağırlıkları işliyor kendine. Yürek öyle garip birşey ki, susuyor bazen, sanki hiç yokmuş gibi, bazen an oluyor öyle bir konuşuyor ki, ah diyor ah.
Şimdi beyin ölse, yine devam eder yaşam, herşeyi beyin ile yönettiğimiz halde. Sanırım yüreğin de gücü buradan geliyor, o öldüğünde, herşey bitiveriyor. Sadece bir an…Kaldı ki, o kadar çok giden oldu ki bu mevsim, bu güzde, sanki yürek de gitti. Sanki o koca, geniş yüreği olan ben değilmişim gibi, kendime dönük, beni daha da benleştiren birşeyler oldu.
01/09/2004
Gündüzler ölmüş,
Karanlığa gömülmüş.
Yalanlar aydınlatmış sokakları.
En aydınlık sokak benim sokağım.
Efkarında sönen bilmemkaçıncı…
Bilmem ki gözü hangi ada manzarasına takılı.
Diş geçmiyor denizlere,
Dönmezse dünya
Bilir misin aslında...
Dönmezse bu dünya
Bilemezsin aslında...
Her yolun sana çıktığını,
Her anın sana vardığını,
Sanmıştım dinecek yalnızlığım,
Şemsiyemi kapattım.
Biraz biraz ıslandım.
Islanmayı bekliyormuşum meğer çiçekler gibi.
Önce gülücüklerim yeşerdi,
Sonra hafif sarmalandım,
Şu sıralar -Eyvallah! derim
Ne dersen de sen, sevgilim.
Keyfimin gıcırında, bir haftasonunda
Galiba senin tatilindeyim.
Bu tatil senden uzak olmak değil
Seninle güneşlenmek,denize girmek...
Çalmışlar!
Yakamozuma yat çekmişler,
Ufkuma kat çıkmışlar,
Sebzeme, meyveme tat vermişler,
Kızım olmadan ad vermişler.
Rüzgardan başka dolduran yok bomboş sokakları
Oradan oraya savurup duruyor sapsarı yaprakları.
Gitgide yalnız gecelere kapılmışız
O tatlı uykulara, rüyalara dalmışız.
Bir kadehe mahkum hayatlar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!