Evren Özcan Şiirleri - Şair Evren Özcan

Hayatlarımızı illa ki birşeye benzetmek istersek,
Ezo gelin derim.
Bol malzemeli,leziz,iştah açıcı...
Yakarışları duyar gibiyim,
Hangimizinki leziz, hangimizinki iştah açıcı...
Derim ki;

Çiçekler açan kaldırımlar,
Nizami aralıklarla dikilmiş ağaçlar,
Rüzgarın süpürdüğü sigara izmaritleri,
Güneş'in kokusu hissedilebiliyor Fenerbahçe yolunda.

Yalnız başına yürüdüğünüz zaman,

'İkra'dan gelir özü insanlığın,
Cehaleti vardır bunu anlamamışlığın,
Önemi yok ilim bilmekte yaşlılığın,
Bilmezsen arttıkça artar yalnızlığın.

Sen ki çile çekmek, acı çekmek,

Hiçbir kadın taşımıyor artık yüreğinin niceliğini
Varsa yoksa boyunda gerdan beşi bir yerde belinin inceliği...
...ve artık yok bende koynundaki o bebeğin masumiyeti.

Günahlar biriktirdim
Kalbini kırmaktı en pahalısı.

14/09/2004
Açık gözlü olacaksın dedik,
Açgözlü oldular.
Açıksözlü olacaksın dedik,
Çiğ sözlü oldular.
Binbir nasihat ettik,

Korkulacak birşey yokmuş aslında.

Cerrah gelecekti ve kesecekti zaten.

Kol mu gidecekti,

Sigara içmedim,
İçtim sigara içen dudakların en dumanlısından.
İçime çekmedim,
Çektim içime ruhumu o dudakların karşısından.

Olmadı nefesi, nefesim,

Bana taneyle mutluluk ver Manav Amca!
Hatta çürük,ezik,bozuk olsun.
Yeter ki adı mutluluk olsun.
Param yetmez kilosuna
Yetse de dolmaz ki torbama.

Silah ve kurşun demek, aşktır.
Kalbi delip geçmek, aşktır.
Kanatmak...

İlaç ve merhem demek, aşktır.
Yaraları iyileştirmek,aşktır.

Bize kimyayı öğretmediler,
-Aşk kimyasal bir yanılsama, dediler.
Bize fiziği öğretmediler,
Öncelikle fiziğe önem verdiler.
Ha keza matematik...
Hesaplar dandik, sonuçlar dramatik.