Evren Özcan Şiirleri - Şair Evren Özcan

Evren Özcan

Derya gibi boğacak beni bu satırlar,
Yokluğunda katilim olacak belki de yarınlar.
Ah yarim! Nerde kaldı içimdeki pırlantalar?
Söküp çaldın benden, insanlar da acımadılar!

Yalanmış meğer dedirttin sen de,

Devamını Oku
Evren Özcan

Her bir telefonda ölümü arıyorum
Ya da çalan her telefonda ölümü.
Zorunlu aşı gibi
Kanıma nasıl da sızmış, ne zaman sızmış?

Devamını Oku
Evren Özcan

Bir ışıkta durdum öncesinde,

Tam sana geçiyordum.

Saydamlığının incesinde.

Devamını Oku
Evren Özcan

Umarım ki,
Beni anlarsın.
Hissedersin, yalınlığını yüreğimin.

İçimde koskocaman bir savaş var,
Bir bilsen!

Devamını Oku
Evren Özcan

Yağmurlarla seviştik,
Güneşte demlendik,
Akşam rüzgarında
Kolkola kenetlendik.

Kederleri sildik,

Devamını Oku
Evren Özcan

Bu dünya, ikiye bölündü.
Yarım elma, yarısı nerede?
Sağ göz ağladı, sol göz güldü,
Biri dedi Mona Lisa.

Denizler ikiye bölündü.

Devamını Oku
Evren Özcan

Vay be!
Neydik,ne olduk seninle.
Hiç içmediğim cigaramdan bir nefes,
Geçici değilmiş hiçbir şey,değilmiş heves.

Dünyanın,ayın,güneşin,yıldızın,

Devamını Oku
Evren Özcan

Rüzgarın uyuşturdu beni.
Ne yana baktımsa aynı göz aynı ten aynı söz...
Kükreyesim geldi de çıkartamadım sesimi.
Beyaz tenli al yanaklı dilber aldın benden beni.

Solgun bir kasım sabahı,

Devamını Oku
Evren Özcan

Aşk...
Dilimde tümceler...
Her harf sen kokuyor,
Bir araya geldiklerinde sen oluyor,
Dilimde ıslanınca seni anlatıyorlar.

Devamını Oku
Evren Özcan

İlki miydi, sonu muydu
Bilemedim.
Tilki miydi, kurnaz mıydı
Göremedim.
Aşk mıydı, çıkmaz mıydı
Diyemedim.

Devamını Oku