Yine arka koltuğa oturmuş
Düşlerim kadını
Her günüm biraz daha yokuş
Hala bilmiyorum adını
Bir tesadüf şimşekleri çaksa ömrümüze
Hiç düşündün mü sen
Yalnız kalmayı
Hiç düşündün mü sen
Çocuklar gibi tek başına oynamayı
Evren Özcan
Eğer gidersen
Denizler kör olsun
Sana göz diken aylar batsın
Güneşler sönsün
Yemin ederim ki
Dünya dar gelir yüreğime
Efkarında sönen bilmemkaçıncı...
Bilmem ki gözü hangi ada manzarasına takılı?
Diş geçmiyor denizlere,
Ey Allahım
Affet
Biliyorum senden çok sevmemeliyim
Nurun var yüzünde
İnanamıyorum ben böyle bir mucizeye
İnsan olmak yerine
Bir film olsaydım
Sonum olsaydın
Sende bitseydim
Evren Özcan
İşte buna yazılır
Ben gibi yarım kaldı
Tamamlamak gerekir
İşte buna okunur
Dualar gibi kutsal oldu
Ağlıyor
Sokaklar, romanlar, eski taşlar
Sevmiyor
Gidenler, kalanlar, koparılan yapraklar
Artık hüzünleniyor
Seninle anılan şarkılar
Güneş gibi yakan bahar gibisin
Denizler hiç kalır tenimde.
Mazide kalan anı gibisin
Sayfalar erir gider ellerimde.
Göğe bakınca görünür gibisin,
Bulutlar uçar gider gözlerimde.
Gölgeler salladım beşiğimde
Uçsuz bucaksız, kara gölgeler.
Duvarımda oynadılar
Kimi zaman korkuttular beni
Aman Allah'ım dediğim zaman
Çıktılar benimle yola.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!