Ağlarız
Güleriz
Ağlarken gülemeyiz
Gülerken ağlayabiliriz
Tek başına gülmek:
Kıymetini bilemeyiz!
Dünya dönermiş
Ben dururmuşum yerimde
Çok erken olsa da
Uyanıverirmişim güne
Yapacak çok işim olurmuş da
Ben beklermişim
Herşey tesadüf olabilirdi
Bu kadarı asla.
Ölesiye sevebilirdim
Senin gibi asla
Seni ölürcesine değil
Bir başka seviyorum
Üzgünüm caddelerde adım yok
Üzgünüm gönüllerde kırık bir fidanım yok.
Çok sevebildiğim bir sevgim yok
Bak eskiden kaç kişiydik
Şimdi yine yarım kaldık.
Sanırım üzgün olan benim.
Veda etmek alışkanlığı tüm gelenlerin
Yalnız kalmak ise kaderi sevenlerin
Kimse vermiyor hesabını gecelerin
Dünya yansa umrunda mı gidenlerin?
Evren Özcan
Kimilerinizin şemsiyelerini kırdım
Kiminizin saçını bozdum
Kimi sırf benim yüzümden işe geç kaldı
Kimi de yaşamaya.
Evsizler üşüdü
Her gece seni rüyamda görürdüm,
Şimdi artık sen gönlüme yerleştin
Gözümden akan yaş gibi tenimde süzüldün,
Kederlere hoş geldin.
Bilir misin çiğ tanem yaralar açtın kalbime,
Sana oldum ben kul köle.
Gözlüğüm ters duruyor masada
Ben de masaya yaslanmışım o terslik içinde
Yalnızlığıma yaz geldi
Anladım neden yalnızım diye
Terslikler içinde
Dört duvar arasında
Gözyaşlarım yine durgun
Hata bende biliyorum
Bir kere göz göze gelsek de
Yıldırımlar vız gelir şimşekler cılız
Ah ah bir benim olsan
Kalplere gider yolumuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!