Evren Özcan Şiirleri - Şair Evren Özcan

Evren Özcan

30/06/2004
Sabah oluyor.
Geceleri farkına vardığımız sesler
Birer birer kulaklarımızı terk ediyor.
İlk tren az evvel geçti;
Hava o an alacalı bulacalıydı.

Devamını Oku
Evren Özcan

Bir bıçak alırım,saplarım
Göğsümün sol yerinden.
Alırım canımı,veririm sana
Sen yaşa diye hayatı en güzel yerinden.

Bİr hüzün kaplarım, ağlarım

Devamını Oku
Evren Özcan

Yatağım(ız) ...
Sen olmadan olmuyor.
Kokun ya burnuma sinmiş ya yatağıma,
Her sevişmemiz aklımda.
Her bir yanda ıslaklık,
Gözlerde deniz,

Devamını Oku
Evren Özcan

Dudakları her ne kadar gerçek olsa da kadınların,
Yalandı adları
Ya sevişmelerimin ya öptüğüm dudakların.
Ben ki er kişi,yiğidi tarih sayfalarının
Yıkılırım bir anda
Eksikliğinde dudakların.

Devamını Oku
Evren Özcan

Anımsar mı ellerin?
Aslında ilk adımı bir yokuşta atmıştık.
Yokuş yukarı yürümek zorunda oluşumuz bundandır belki!
Üzerimize taşlar geliyor,kocaman kayalar geliyor,
Ellerimiz sımsıkı tutuşuyor.
Birimiz bıraksa ötekimiz silinecek,

Devamını Oku
Evren Özcan

Kan kaybından ölüyorsan
Gözlerime bak
İki kan çanağı görüyorsan
İç yudum yudum.

Yavaş yavaş susuyorsan

Devamını Oku
Evren Özcan

Dünü gözlerimde kaybettim,
Yüreğim izlerini taşıyor.
Yarını göremez gözlerim,
Yüreğim endişesini yaşıyor.

Yaşa bakmadan çiziyor çizgilerini hayat,

Devamını Oku
Evren Özcan

16/09/2004
Adem'i bulmuş adem;
Ademoğlu tutmuş matem.
Ey ademoğlu unutacaktın bu matemi madem,
Neden diz çöküp, kendini insan eyledin?

Devamını Oku
Evren Özcan

Artık güzel şeyler konuşsak derdim,

Orda parmağı kopan çocuğu görmesem.

Yüzüne gözüne mermi bulaşan,

Devamını Oku
Evren Özcan

Beyazdan bir ince defter,
İçinde anılar...
Sayfaları karalanmış,
Bu işte bir gariplik var.

Tenin beyaz,beyaz kadın,

Devamını Oku