01/07/2004
Ey Sokrates!
Sen misin zehrini içen kana kana?
Azıcık yavaş ol, al bir nefes!
Ne hoş değil mi ölmek doğruların uğruna.
Efkarında sönen bilmemkaçıncı...
Bilmem ki gözü hangi ada manzarasına takılı?
Diş geçmiyor denizlere,
İşte buna yazılır
Ben gibi yarım kaldı
Tamamlamak gerekir
İşte buna okunur
Dualar gibi kutsal oldu
Bu odada hepimizi aydınlatan bir mum ise,
Hangimizin kibri kendine kar.
Senin ya da benim nefesim yeter ise,
Ne felaketler yazı gazeteler
Ne depremler depreşti onlarda
Ne fırtınalar ne seller.
Ne kadar acımasızdı adam öldürenler
Kuytu köşede intihar edenler...
Politikadan nağmeler.
Fırtınalar...
Batmamak için çırpınan bir sandal,Boğaz'da,
Bulutlar gri...
Yüreğimde bir umut,
Yüreğim haylaz bir çocuk...
Ağlıyor
Sokaklar, romanlar, eski taşlar
Sevmiyor
Gidenler, kalanlar, koparılan yapraklar
Artık hüzünleniyor
Seninle anılan şarkılar
Güneş gibi yakan bahar gibisin
Denizler hiç kalır tenimde.
Mazide kalan anı gibisin
Sayfalar erir gider ellerimde.
Göğe bakınca görünür gibisin,
Bulutlar uçar gider gözlerimde.
Gölgeler salladım beşiğimde
Uçsuz bucaksız, kara gölgeler.
Duvarımda oynadılar
Kimi zaman korkuttular beni
Aman Allah'ım dediğim zaman
Çıktılar benimle yola.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!