Esat Anık Şiirleri - Şair Esat Anık

Bazen gri bulutlu, biraz yağmur yüklüdür,
Sonra da şimşek olur çakar şiir dediğin.
Sözlerin ahengiyle gönüllerde yer eder;
Birinden diğerine akar şiir dediğin.

Kimi zaman kendine çeker divâneleri,

Biz seninle birlikte dağları devirmiştik.
Nazar değdi bu aşka, enkaz şimdi yuvamız.
Kurak iki gönülü cennete çevirmiştik;
Bir ömür sürecekti, sona erdi davamız.

Yıkıldı birdenbire tüm hayaller, tüm düşler.

Açtım sana bak kalbimi!
Yanmış yüreğim nârına.
Ah!
Bir bilebilsen,
Bir görebilsen,
Bir sevebilsen.

Her gün güneş batarken
Bana şarkı söylerdin.
Dizlerinde yatarken
Bana şarkı söylerdin.

Sevimli hallerinle

Sorma derûnumda benim, derdimi fâş eyleme!
Açma yaram dağlanmasın, gamlı yürek yanmasın.
Çâresizim anla halim; bir kötü söz söyleme!
Açma yaram dağlanmasın, gamlı yürek yanmasın.

Kimse bilmez derdimi; söylemem, söyleyemem.
Ne çok acılar çektim, yığıldılar dağ gibi.
Hayatta bir gün olsun gülümsedim diyemem;
Gül diktim, diken biçtim; kuru, virân bağ gibi.

Bu esen meltem değil; soğuk, acı bir yeldi.

Sanma ki unutulup, aklımdan çıkacaksın.
Sen rüyâlar görürken ben şiir yazacağım.
İnce bir ürpermeyle uyanıp bakacaksın;
Gece, güne yürürken ben şiir yazacağım.

Elimde kâğıt kalem; bir dakika durmadan..

Hayatın anlamı nedir denirse,
Sevip koklamaya bir gül yetermiş.
Düşünce bir gönül eleme, derde;
Çekip çıkarmaya bir el yetermiş.

İlkbahar giderken getirir yazı,

Takvimler düşüyor, saat yürüyor
Yavaşça ağını örüyor zaman.
Yeise kapılma, ümide sarıl;
Kanayan yarayı sarıyor zaman.

Fütursuz harcama, geçmesin boşa.

Anlamadım sevgili, sen neyi bekliyorsun?
Yaşananlardan arda sanma ki safâ kaldı.
Bir tufan, vurdu geçti, virâneye döndük biz
Aşkımızdan geriye, dert ile cefâ kaldı.

Başımıza bu derdi elimizle getirdik.