Esat Anık Şiirleri - Şair Esat Anık

İstemeden de olsa,gerekliydi gidişim.
Sitemliydin sevgili,bakışından anladım.
Bana öyle geldi ki; özlem vardı içinde
Ellerinin elimi yakışından anladım.

Güzel bakışlarına masum tavrını taktın.

Ne kadar yanlızım gittin gideli
Akan yaşlarımı silen yok anne
Hiç kimse derdime çâre olmuyor
Beni senden başka bilen yok anne
* *
Her gece camlarda gözlerdin beni

Bülbül olup gülün cefasındaki
O hazza ermenin adı sevdadır
Dönüşünden ümit olmasa bile
Almadan vermenin adı sevdadır

Gönül hep arar ya cefa edeni

Yeminimiz vardı hani,
Kimler girdi aramıza?
Bu aşk bitti hiç sebepsiz,
Nasıl kıydın sevdamıza?

Hece hece okumuştuk,

Aşk ırmağının kolları
Akar güzele, güzele.
Benim bahtımın yolları
Çıkar güzele, güzele.

Eski vuslât demlerini

Gönlümde silinmez izler bırakır,
İçime huzurla akar gözlerin.
Yıldızlar oynaşır o mavilikte;
Şimşekler misali çakar gözlerin.

Nasıl da derinden bakar gözlerin

I

Hep meselâ diyordum ya canım... İşte yine:

Senin ismin ile söze girince
İnceden bir rüzgâr esti meselâ.

Gerçek aşkı bulup yaşarım diye
Bir çarık bir asa yollara düştüm
Her gördüğüm bana yardır sanmıştım
Ne çare ki nadan kollara düştüm

Leyla'ydı Şirin'di Aslı'ydı derken

Eceli yaklaşan uyuz köpekler,
Cami duvarına işer, görürsün.
Acemi müezzin ' Ak Minare ' den,
Bakarken şaşırıp düşer, görürsün.

Akıllı duvarcı boşa yaslanmaz,

Bilerek hesaplı veya kasıtlı,
Kimsenin gönlünü yıkmadım baba.
Kararı verdim mi dönüp gitmeye,
Bir daha ardıma bakmadım baba.

Sıramı bekledim söze girişte,