Esat Anık Şiirleri - Şair Esat Anık

Neler çektim ben neler, ne çileler elemler;
Kimseler şu halimi sormuyor ah sormuyor.
Ben mi çok seviyorum, o mu aşkı bilmiyor?
Buna bir türlü aklım ermiyor ah ermiyor.

Tavrına aldandığım, bakışına kandığım.

O yeşil hârelerin yüreğimi yakmalı.
Gözlerini kaçırma, hatta daha derin bak!
Gülen gözlerin yine sevgi ile bakmalı;
Duru pınarlar gibi süzül, ücrâlara ak!

Süzül ücrâlara da, gör derinde yarayı.

Rüzgâr anlattı her şeyi;
Umutlarım,
Hiç sahip olamadığım
Kahpe kollarında kaldı düşlerin.
Artık anladım,
Gelmeyeceksin!

Yavaş yavaş şu zamandan
Tütüyoruz anlasana.
Demir aldık bu limandan
Gidiyoruz anlasana.

Yaşananlar dünde kaldı,

Gidişim üzdü belki, belki özlüyorsundur.
Hasret ağır gelse de, zamanla alışırsın.
Unut tüm olanları güzel yaşamaya bak;
Ayrılık zor olsa da, zamanla alışırsın.

Alışırsın güzelim, belki de kaderdir bu.

Ben Türküm! Dedikçe
Çıldıracak köpekler.
Sen kaale alma onları,
Havlasın itler.
Bu surları bozkurtlar bekledi,
Mahşere dek bekleyecekler..

Ne kadar üzülmüştüm, nasıl da inanmıştım.
Gözyaşı döke döke bana yalan söyledin.
Yalnızlıktan korkardın gurbete ölüm derdin;
Hasreti çeke çeke bana yalan söyledin.

Ne vaatlerin vardı sana inancım tamdı.

Hatırlarsan rumuzumu, cismimi
Bir kâğıda tebdîl eyle, yaz beni.
Dediler ki, unutmuşsun ismimi;
Gururuna kurban etti nâz beni.

Bir an evvel gitmeliyim
Acelem var, acelem var.
Eriyip de bitmeliyim
Acelem var, acelem var.

Hayallere dalamam ben

Sevme beni istemem,zaten sev demedim ki!
Sınırları mı aştım? Nerde mi duracağım?
Senden himmet dilemem,aşkını da istemem;
Kime ümit verilir; Sana mı soracağım?

Tek kişilik bir aşkmış, bahaneleri varmış.