Erkan Saltan Şiirleri - Şair Erkan Saltan

El ele değil de uzaklardayken,
Öylesine benle bir bedensin ki.
Ruhumuz kefede bir ayardayken,
Sıra dışı sen o kadar bensin ki.

Telepati tarif etmez olanı,

Seni yaşadım sensiz, hep hayaldin sevgili,
Yetti artık gerçekte yer alabilir misin.
Her yerde aradığım sevdamın suskun dili,
Şu karşımda oturan sen olabilir misin.

Böyle yaşam hevesinde,
Olamam surat asarsan.
Sevdalı mertebesinde,
Kalamam ki sen susarsan.

Aynısı oldu güzün,
Bahar sensiz bilseydin.
Gönlü yordu ya hüzün,
Gül açardı gülseydin.
Karanlığa gündüzün,
Güneşiydin gelseydin.

Şey dediği yere geldik zurnanın,
Nağmeler karıştı düzen bozuldu.
Sese bakılırsa artık durmanın,
Manası yok dedim sazen bozuldu.

Görünüşü düzgün kıyafeti şık,
Bundan zarar gelmez diye düşündüm.
Görev başındayken saçıyor ışık,
Ufkumu açacak diye düşündüm

Benden önce ne çok seveni vardı,

Gece gece kafamı senle bozmayacağım,
Bitti artık ne varsa, konu ve sair doldu.
Demiştim sana dair şiir yazmayacağım,
Sen deyince aklıma gelenler şiir oldu.

Bazen küskün ve kırgın bazen sert bakışların,

Metrobüsle birlikte, tereddütle yolumu,
Bekliyordu tedirgin sessizce derinlerde.
Arkasından boynuna, usul usul kolumu,
Sardım dönüp şaşırdı kaldı Şirinevler'de.

Atlattı şaşkınlığı, neden sonra kurtulup,

Bu dünyadan birer birer gidiyor,
Yuva bozup nice hayat çaldığın.
Zaman durmaz ömür kısa bitiyor,
Sende bitmez sanıp düşe daldığın.

Bir sen varmış gibi davranıp durdun,

Ne desem suç oldu akşam üzeri,
Gündüzü konuştuk fayda etmedi.
Sanki ne olduysa bir buz benzeri,
Ben o ben değilim soğudum dedi.

İki günde bir bak, soğutma sakın,