Eren Çiçek Şiirleri - Şair Eren Çiçek

Öyle diyorlardı senin için

Ben görmesem bile ela imiş

Yani gözlerin

elleri vardır gecelerin
elleri
karanlığın en kuytu köşelerine uzanan
gözleri vardır gecelerin
gözleri
yıldızlara bakıp uykuya dalan

Ben hiç şiir yazmadım
Onlar benim günahlarımdır

çekirdek kabuklarının da bir gururu vardır

ayak altı olmak istemez tuzlu ruhları

güneşin gözüne girer ay çiçekleri

mezar başındaki

hayrat malı çeşmesinden su içen dudaklarım
ağlayacak açılınca gözlerimin paslı kepenkleri
dokunacak tenime nasırlı ellerin biliyorum
her akşam biz yine indirecektik güneşi

sizin o ağzınızda çiğnediğiniz nane kokulu yapışkan laneti

çözmek istiyorum ayaklarımdan

dokunmak istiyorum kaldırımlara

artık dünyaya bir daha gelmeyeceğim

çünkü dünya yeterince kirlendi

artık bir daha yağmurun altında balık tutmayacağım

zamanında çok can çekişmişti köle şimdi onu hiç tanımadığı bir adam sırtında taşıyor hamalın sırtındaki köle ölmüş hamalın sırtında taşıdığı toprağa gömülmüş ve şimdi o hamalın sırtında çiçekler açıyor ağlayanları beliriyor bayram sabahlarında şeker emiyor toprağın suyunu içer gibi sanki bir cenaze aracıymış gibi sırtında taşıyor köleyi etrafında şarap içenler beliriyor hamal üzerine alınıyor şehrin bütün varoşlarını zamanında çok ölü taşımıştı hamal şimdi onu hiç tanımadığı adamlar gözyaşlarıyla karşılıyor hamalın sırtındaki köle çürümüş hamalın sırtında taşıdığı gübreye gömülmüş ve şimdi o hamalın sırtında sinekler vızıldıyor ağlayanları beliriyor bayram sabahlarında tütün sarıyor memleketinin arka sokaklarını sayar gibi

hani elma soyarız ya
utanır mı acaba?

hani su içeriz ya
boğulur muyuz?

Hayatın silgisi olsaydı

Hangi sayfasını kopartmazdım ki

Kimleri silmezdim ki bu dünyadan