Hani anlarsın kendini, anlatamazsın başkalarına
Hani dökemezsin içini, kendinden başkasına
İşte budur sensizlik
Ve bir sen anlarsın beni, yalnız sen
Kelimeler yangınıdır susuzluğumun
Sana susadıkça yazıyorum
Seni yazdıkça yanıyorum
Yosun tuttuysa eğer kalbimizin sevgiye bakan tarafı
Sanmayın sevmeyi bilmediğimizden
Çok sevdiğimizden, unutamadığımızdandır
Görse sana olan bakışlarımı
Firavun yıkardı taptıklarını
Zulmünle açtığın yaralarımı
Sarsın lokman hekim ben saramadım
Tuttuğun ellerim değil
Yüreğimdi avuçlarında çırpınan
Sevda içimde nehir
Şimdi benim yarım kalan
Gözlerin gecede iki yıldız
Yaşıyorum,
Sokaklara taşıyor kirli kahkaha sesleri evlerden
Gözlerimde biriken mutlulukları ağlayacağım günlere yaşıyorum
Bir dönem ödevi kadar özenli, bir ders saati kadar kısa
Şurada gençliğimin hayalleri, şurada yaşlılığım ve arada uçurum
Dök pınarlarından karanlığın incilerini
Esrik günün ardından vakit akşamdır.
Sarıl yalnızlığına ve ısıt titreyen içini
Biten yazdan sonra mevsim hazandır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!