Nice güneşler batan semalarımda
Sabaha çıkmaya gün kalmadı
Candan uzakta olan bedene
Tahammüle hal kalmadı
Gurbette her gün yana-yana
Zamana anlam katan biriktirdiğin anılar
Ömür yıllara kani sanma
Yaşamak dediğin bir güne sığdırdıkların
Ümidin, sabahı görmeyi umduğun kadar
Sen bittin sevgili
Kelimeler acı yüklü
Sevişmeler yataklarda mahzun
Mehtap pencerelerde öksüz kaldı
Sen gittin sevgili
Sevdiklerini sırtında taşır
Ağır adımlarla yürür yılları
Kırılınca içine kapanır
Bu yüzden ağardı sakalları
Ne balıklar suyun durgunluğunu bilir
Ne kuşlar gökyüzünün maviliğini
Nede insanlar hayatın güzelliğini
Dalga vurmadan, gece olmadan, süre dolmadan
Seni söylediler bana
Şöyle durup düşündüm bir an
-Neyimsin?
Seni çizdiler bana
Kapadım gözlerimi
-Düşümsün
Sen gülizarda bir gül
Ben dertli garip bülbül
Gece hasretini çeksem
Gündüz nazını
Yinede kırmam seni
Nasıl başlanır söze ayrılık mevsimi?
Herkesin yaşanmışlıkları var cebinde,
Dünü bugünden, bugünü yarından ayrı kılan ne?
Tükenmiyor muyuz hepimiz an denen sürüklenişle?
Ne tuhaf şey şu insan!
Binbir umut sığdırmış el kadar yüreğine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!