Erdal Koca Şiirleri - Şair Erdal Koca

Demedim mi aşkın hoş gelen sesi
Ateş olur yakar, kor olur gönül
Erciyes gibidir onun zirvesi
Ağustos ayında kar olur gönül
*

Figan bana has demezdim
Bülbüllere sus demezdim
Koklamayı istemezdim
Güller mecbur etti beni
*
Ben demiştim ta en başta

Yalvarırım inanma hiç kimsenin lafına
Belki gelmez derler de yine ben geleceğim
Gece yatsan rüyanda, gündüzleri aklına…
Olur olmaz yerlerde yine ben geleceğim

Her şeyi göze aldım! Etsen bile sitem, naz

Ne alevi ne sünni benim sözüm herkese
Yarın geç olabilir… Kulak verin bu sese
Atatürk kafir diyor! Terese bak terese
Uyan artık uyan Türk, gözlerini aç biraz
Atatürk’e sövmeyi din sanıyor bu yobaz

Kanımızı emdiler bütün sivrisinekler…
Öldürmekle bitmiyor bataklar kurumalı
Süt versin istiyorsak besideki inekler…
Ahırlar temizlenip yataklar kurumalı

Gözümüz varsa eğer hakkını vermek için

Dayansam da zor yıllara
Kapanmıyor hiçbir yara
Her kaderde böyle kara
Yazı olmaz Perihan’ım
*
Haddi dolar her tepsinin

Sen umutsuz bir ânımda…
Gel dersin de gelmez miyim
Gitme bu gece yanımda…
Kal dersin de kalmaz mıyım
*

Yeşilden, maviye… ‘’Ak’’tan sarıya
‘’Al’’ın hakkı varsa gelsin vereyim
Çiçekten, böcekten, kuştan, arıya
Gülün hakkı varsa gelsin vereyim

Haber vermesinler gelmeden önce

Sözüm sana kader…! Sana
Gördüğüm gün senin olsun
Reva dersen bu, insana
Gördüğüm gün senin olsun

Yetim koydun çocuk yaşta

Demişler ki ‘’Aşkın Kanun’’ kaçağı
Bu bahtım o kadar kara mı benim
Görünmüyor gayrı ucu bucağı
Bilmiyorsun gönül, yaramı benim

Ah bir bilsen gönül, sanki az derdim