Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Önce şiir sonra başlık
Yoksa Önce başlık sonra şiir
Tıpkı hayat gibi
Yaşamak ardından yaftalamak

Bir serüven ki; karmakarışık

Sen benim bilinçaltı kaçağımsın;
Anımsadıkça bilincime sızan.
Unutamamanın biyokimyasısın;
Dopamin reseptörlerini bozan.

Parıldayan şimşeğin fosforusun,

Karanlığın altında yatan derin sularda
Senin yüzlerin var ya gölgesi üstümdedir
Titreyen ışıklar unutulmuş sabahlarda
An be an gözlerimin önüne gelmektedir

Zaman uçup gidiyor sanki buharlaşıyor

Düşüncenin eşiği
Arzudan türedi
Epey çatışık
Fırdöndü yeri

(X) sen doğuştan özgür ve teksin

Doğal ortamında bir çiçek olsam
Başım dik göğe baksam/ koparılmasam
Ömrümce yaşardım hiç korkmadan
Ne yağmurdan ne de rüzgârdan

Gücümü topraktan alır/yılmazdım

Hasretin mevsimsiz yağan yağmuru
Düşer yollara adres sormaz suyu
Avucunda meşin kırbacı vurur cama
Buğusu kapatınca görünmez manzara
Sayılı zaman geçiverir hemen
Dönüş bileti kesilir daha bitmeden

Volkanlar patlattın garip gönlümde
Kapattın ruhumu diğer mevsime
Nedir benden alıp veremediğin
N’ olur bırak beni kendi halime

Hasretinle dünyam karardı durdu

Zembereği boşalmış saat gibi durmuştu..
Hatırlanmayı özlüyordu, unutulmuşluk.
Ölüm sessizliği ile örtük her şey susmuştu,
Kurulmayı bekleyen hayatın içi bomboştu.

Sonsuz karanlığın bilinmez enerji katmanı,

Sen seni bulduğun zaman
Her şey değişir mi sandın
Bir yalım tutuşur saman
Sarar etrafını yangın

İşte anlarsın o zaman

Şu canım şiiri biraz soyutla
Gerçekler çırılçıplak kalmasın
Ebruli şal ört üstüne
Çevir kazı yanmasın
Çocuksu somutluk gereğinden fazla