Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Karşıyım, hükümlü cümleler kurmaya
Elimde değil tutamıyorum kendimi
Şiirden ne kadar da uzaklaşılıyor oysa

(Bu girişten şiir çıkar mı bilemiyorum)
Sözü sevdaya getireceğim besbelli

Çok güzel yazıyorlardı, hepsini okudum.
Şen şakrak parıldayan imgelerdi onlar.
Beynin dolambaçlarından akan kelimeler,
Yüklemsiz tümce olup önüme düştüler.
Taş duvarların üstüne dökülen yağmur,
Boş asfaltlardan yansıyan fersiz ışıklar,

Eskiden aşklar vardı /şimdi ne oldular
Ucu yanık mektuplar yere düşen mendiller
Gökyüzü gibi büyütülen sevgiler
Ulaşılmazdı saygıdeğer her daim kibar

Eskiden aşk şiirleri vardı/şimdi ne oldular

Özledikçe depreşir yürekler ağlamaklı
Ülkeler ayırıyor bizi kilometreler
Hep bir yolculuk heyecanı sarar telaşlı
Ayrılık sen türkülerde değilmişsin meğer

Adı hasretmiş kanayan yara dokundukça

Yağmurun ayak sesidir rüzgâr.
Takar peşine boz bulanık bulutları,
Hazan gözyaşı olur basınca efkâr.

Kızılca kıyamet kopacak sanki
Enikonu kararsız duruyor bak,

Efkar bastı gönlüme
Umut,mutluluk nöbet değiştirdi
Hüzünle

Oysa acizliktir karabasan
Mevsim olsa da hazan

Yaşamak:Hissetmektir,
Renkli düşler görmek,
Grileri keşfetmektir.

Yaşamak:Sanılanın aksine;
Tıka basa tüketmek hiç değildir.

Elin mi titriyor tutunca kalemi
Dağarcığındaki sözler tükendi
Sen değiştin dünya sensiz döner mi?
Geçmiş şimdileyin uzak bir yerdi

Şiir mabedinden kovulma korkun

Bulandı berraklığı zihnin dolambacında;
Sana iltifatların göz kamaştıran kaynağı…
Tükendi çarelerim, yıkıldı barınağı;
Ruhumu besleyen o ilkbahar akşamında…

Ulaşır mı bilinmez sana açık yollarımda,

Her yeni gün, dünyaya açılan bir,
Pencere gibidir… Akşam olunca;
Ruhumun kapanan düş perdesidir.
Başlar hayat, gözlerim ışıyınca;
Gördüklerim: Ş-e-y-l-e-r-i-n hayalidir.