Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Kanımızı kaynatan ah şu yazlar,
Gönlümüzden silinmez izi.
Soğuk kışlarda en titrek akşamlar,
İçin/ için ısıtır düşlerimizi…

Sere serpe uzanılan kumsallar,

Bu ne hazin sessizlik
Bu ne telaş
Abartmayın
Kokmayın
O yokken vardım
O varken yokum işte

Tek kişilik beyin fırtınası
Evrende kayıp bir yağmur damlası
Dal uçlarında,saçakta
Çiselerken camda
Oluktan düştü
Gözyaşı ile süzüldü

Ağır ağır yaklaşıyor sonbahar
Geçen yılları unutturup geliyor
Kimileri hasret çekiyor
Kiminin beklentisi ilkbahar

Puslu hava içinde saklı yar

Kendinden bi örnek sun bana
Hayattan ne beklersin ki sen
Çapraz kafiyeler kur bana
Ölümden kaçış yok bir bilsen

Öndört hece mi desem,yoksa;

Hangi yalnızlık senindi
Uzak kasabanın arastasında unuttuğun mu?
Yakın kentin kalabalığına karışıp
İzini kaybettirdiğin yasak aşkın

Elleri üşümüş büzgüsü yarım eldivendi

Hep anımsarım o sabahları
Uykusuz üç-beş nöbetlerini
Taşra kentinin gönül sırları
Vahamet sarmış tepelerini

Ara sokaklar hiç unutulmaz

Gidimli yol izlenecek başlık atınca
Önce şu sorular sorulmalı
Yalnızlığın kentselleşmesi mi
Yoksa kentin yalnızlaştırması mı
Olgu mu indirgeme mi
Nerden bakarsan bak doğru

Kuş uçumu gel bana
Mesafelerkısalsın
Hasretinle sarbeni
Kıskananlar çatlasın

Kulak asma yalana

Bir dağ evi düşlerim;
Ahşaptan
Şöminesi önünde sere repe uyumak,
Doğa ile sarmaş dolaş olmak

Şimşeği odamı aydılatınca;