Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Çok iddialıyım bu kez seni anlatacağım
Zorluğun farkındayım bilmem nasıl başlasam
Kısası olmaz uzun cümleler kuracağım
Nasılsa içim dolu hiç yarı yolda kalmam
Önce gözlerin gelir çok uzak diyarlardan
Puslu bir tren kalkar gibi buzlu perondan

Boşanır mı yağmur sağanak
Kızılca kıyamet kopmadan
Yalnızlık çökünce apansız içine
Kör noktasındasın yaşam çizgisinin
Gerçek değilse gerçek dışı

Bu sarı kesin değil
Ağırlamadık daha yağmuru
Salkım saçak dökülmüş otlar
Beli bükülmüş yalvaran dallar

Hani nerde sus pus olmuş kuşlar

Yine daldım uzaklara
O rıhtımın kenarında
Yaz gecesinin
Sabahı kovaladığı yerde
Seni aradım
Seni çektim içime

Sevdiğim yer sahil benim
Dolaşırım sıkıldıkça
Oturup bir kanepede
Gemileri seyrederim

Demir almış birer birer

Yağmur yağarken bekliyorum seni
Şişekler ateş çaksın parıldasın
Mevsimler yansın seni hatırlasın
Sonbaharda nemli gözlerini

Katran karası o gecelerimin

Perşembe pazarının gelişinden anlarım
Zamanın ne denli hızlı akıp gittiğini
Takvime bakmam hiç, ne de günleri sorarım
İçimde bir telaş bekler gibi birisini

Herkesin gönlünde oynanır hayat oyunu

Unuttum derken birden geliverdin aklıma
Seslenişini duydum konuverdin ruhuma
Zaman tünelimizden açılırken geçmişe
Mutlu günlerimize usulca dönüverdin
Neyleyim yar sen beni benim gibi sevmedin
Bana üzülmek kaldı olan olmuş bitmişe

Kurtulmayı bekledi kelepçelerinden
Ben öznesiz anaforlara sürüklendi
Sarsıldı iç depremlerinden
Enkaz altındaymış gibi inildedi

Bildik sözcükler tekrar edince

Kendinden bi örnek sun bana
Hayattan ne beklersin ki sen
Çapraz kafiyeler kur bana
Ölümden kaçış yok bir bilsen

Öndört hece mi desem,yoksa;