Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Ara nağmeleriyle tizlerde çatlayan ses
En vurgulu aşkımı haykır hançeresinde
Hazan yaprağı gibi kalbime düşen o es
Kederli bağbozumu mevsim arifesinde

Peslerde yakarırken buğulu penceremde

Bahtı karayım evvel ezelden
Kaderim buymuş ne gelir elden
Yazmış seni bana Mevlam,beni
sana,ana rahmine düşmeden

Sen benim püsküllü belam gibi

Akreple yelkovanın düştüğü,
Zamanın durduğu yerdeyim
Bavul bavul sana şiirlerim,
Senin resimlerin,
Sayfa sayfa seni anlatan defterlerim
Yokluğunla stres çatlatan yüreğim irin irin

Duydum ki bu gece yağmur yağacak
Şiirlerim doludizgin kopacak
Gök gürültülü sağanak mı olacak anlamadım
Toprak hasretle suya kavuşacak

Ağaçlardan sarkar billur damlalar

Hava mutedil
Kalbime girdin apansızın yine
Hücrelerime yerleştin iyice
Sesini duyuyorum,
Bana seslenişini uzaklardan,
Çok öncesinden

Adını yazdım ben kumsala duygularımla,
Güneşin gezdiği sulara öğle vaktiydi.
Alargada boğuştum azgın fırtınalarla,
Zalim dalgalar aldı seni beni mahvetti.

Peşine düştüm çaresizdim yalnız başıma,

O sabahlar hiç unutulmaz
Akşamdan uykusuz özlemler
Taşra kentinde dizili kederler
Vahametin çığlığı duyulmaz

Bir yanlışın peşinden giden

Neydi o gençliğin bir zamanlar
Ressam olmak için yanıp tutuştuğun
Aklında fikrinde hep resimli rüyalar
İstanbul/Fındıklı’da fena vuruldun
Son bir umut Tatbiki Güzel Sanatlar

Onca bahar geldi geçti yeşillendi dallar
Gönlümde kımıltısı seninle soldu yapraklar
Sen gelmedin hasretinle kavruldum ah yar
Dört mevsim bir mevsime sığdı o da sonbahar

Hatırla ayrılırken gözlerimdeki o istifham

Ben sensiz hiç,olmadım
Yılları hiç,saymadım
Kalbim hiç boş,kalmadım
Ben sensiz hiç,caymadım

Ben sensiz hiç,onmadım