Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Onca bahar geldi geçti yeşillendi dallar
Gönlümde kımıltısı seninle soldu yapraklar
Sen gelmedin hasretinle kavruldum ah yar
Dört mevsim bir mevsime sığdı o da sonbahar

Hatırla ayrılırken gözlerimdeki o istifham

Ben sensiz hiç,olmadım
Yılları hiç,saymadım
Kalbim hiç boş,kalmadım
Ben sensiz hiç,caymadım

Ben sensiz hiç,onmadım

Ey yağmur ne bu halin şu işvelerin,
Göster yüzünü şöyle dökünsün gizlenmeden.
Kuşkanadında buhar sıcaklığı tüterken,
Islaklığına hasret saçak altı gizlerin.

İnce ince çiseler yoğunlaşan kederim,

Son olsun bu sevmeler
Bırakıp da gitmeler
Son olsun bu aşkımız
İkimiz de dargınız

son olsun bu sitemler

Bilir misin çaresiz aşk nedir?
Kalabalıkta yalnız olmak,
Her yerde hayalini görmek,
Nereye uzansam sana dokunmak,
Nereye dönsem sesini duymak,
Nereye baksam seni hissetmektir.

Bir sevgi filizleniyor,
Yalnız kır çiçeklerinin gölgesinde
Yağmur serpiştiriyor,
Bu; bir kadının dileği,
Bereket yağmıru...
O kadın ki; ne atlı prens beklediği,

On ikiden vurdun beni can evimden
Kırdın kanadımı acılarla yoğruldum
Mutlu yaşıyordum ben seni sevmeden
Kurtuluşum senle sensin tek umudum

Şimdi uzaklarda sensizlik çok zormuş

Unutur muyum hiç,bana sevgini
Babamdan yadigar, yalnızlığını
İlk vurgunumda,yıkılışını
Torununa bakıp,sarılışını

Canından bezdiğin,feryadlarını

Ne vakit kalemi eline alsan,
Yazacak bir şeyin varmış sanırsın.
Oysa hiçbir kelime gayrı aşktan;
Gelmez aklına, şaşırıp kalırsın.

Kaçıncı denemen usanmadın mı?

Güneşle doğ içime
Baharı muştulasın
Pelesenk ol dilime
Şarkılar mırıldansın

Rengârenk çiçeklerim