Ercan Keskin Şiirleri - Şair Ercan Keskin

Bozguna uğramış bahar ikindisi
Ağlamaklı hüzün sardı gökyüzünü
Siperler kazıldı gün ağarmadan
Duyuldu savaş borularının tiz sesi
Ferhanesi tarumar serencamdan

İşte size iki şiir konusu
Birincisi kentsel yabancılaşma
Diğeri bastırılmış aşk duygusu
İlkinde kadim bir yalnızlık gizli
Ötekinde hiç mi hiçlik kaygusu

Nedir o yolcuları birbirine benzetir
Uykusuz gecelerin melül bakışları
Motor uğultusunda dalıp giden
Farların aydınlattığı zulmettir
Ürpertili sessizliğin karşıladığı
Zorunlu ihtiyaç molası mekânlar

Ben seni senden daha yakın hissetim kendime
Her sabah uyandığımda kulaklarımda sesin
Dokunamasam bile aşinayım ellerine
Acep beni hatırlar mısın nerde kiminlesin

Vazgeçtim sen olmayınca dünyevi zevklerden

İnsanoğlu bir şeydir olamaz duygusal nesne
Mutluluğu sorarken köşe başı kaos içinde
Yaşam doğrusal değil çoğu zaman zikzaklı
Zincir -süreç kopar meyeleder düzensizliğe

Anlamlı,değerli hssedebilmek başarı kıstası

İnan sana çıkıyor bütün yollar
İvintisi kederli çağlayanım
Engel olsa da tekmil akarsular
Senle doğdum sana kavuşmalıyım

Yönümü çizmişim evvel ezelden

Umudu kestim senden teslim oldum sonunda.
Karanlıkta titreyen mum alevi gibidir,
İçe kapanan ruhum mutantan şatosunda;
Kara zırha bürünmüş şövalye giysilidir.

Kalesi düşürülmüş, yaralanmış gönlünü,

Yalını seçmek midir her zaman ussal olan
Yoksa karmaşığı mı denemek öncelikle
Hangisi doğrulara varmak kestirme yoldan
Gerçeğin kapısını aralamak sevgiyle

Ortak konumuz şiir ele alındığında

Dışarıda yağmur/sessiz
Sense
Düşlerinin hapsindesin
Kışlarını bilmediğin
Şimşeklerin kıvılcımlarını
Yamalı asfaltlarından

Dağılınca teneffüs çığlıkları:
Vehim bir telaş sarardı birden;
Tarifesiz yolculuk başlardı sanki.
Şehrin ıpıssız varoşlarına inmeden.
Usulca yanaşan taşıtların ışıkları:
Yalnızlık yansılayan spotlardı;