Bir gece
Karanlığın dili olsa da söylese
Hava açıktı ama
Gözlerin gözlerimin seyir defterinde
Ayrı bir anlam var bakışlarında
Karanlığın ortasında gülümseyen bir yüz
Halbuki özlenmiştin
Bekliyorduk her zaman gelişini
Özlemiştik
Adımların ağırdı
Çocukluğumdun.
Gri bir Ankara sabahıydı
kim bilir kime göre kimden bir beklenti içindeyim?
ya da farklı alem burası
aynılarla dolu olmaktan yakınan
gariptir kabus görüyorum
hayallerimin ötesinde çizelgeler
ya da ben öyle sanıyorum
Günler,
Tükendi.
Saatler kaldı.
Haftası çıkmaz bu mevsimin,
Gelsene,
Yoksa adıma şarkılar mı yazacaksın?
Bana bakma,
Anlamsızca kaybediyorum kendimi bazen
Çaresizlik okyanusunda bir damla oluveriyorum mesela
Ya da kaybedişler ülkesinde buluyorum kendimi bir yol kenarında
"Ve" kelimesiyle bitmez cümlelerim
Ben yalnızca yalnızsız bir yalnızlar kayboluşunda kaybettiklerine nazır bir yalnızlıkta ölüyorum
Toprağında bahar gizli ülkemin
Ayasofya’m kan ağlıyor kafeste
Çaresizlik sarmış dört yanımızı
Ağlamaklı ama kararlı bir devrime doğru giderken
O mahur besteyi söylüyor
Yeniden ülkemin insanları
Biraz makam gizli
Segahın bile hüznü var
Onun da hecesi
Gülümseyen masumiyetler bekler bekleneni
Ya da yalnızlardır eninde sonunda.
Gizemli yakarışlar,
Güzel bir haber mi var yoksa koridor bekleyişinde
Yoksa umutsuzluk mu?
Hangi koridor bu kadar elzemdir?
Umudun yolculuğunda...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!