Bir sabah daha
Yeniden zor olacak
Aynı acıların yaşandığı bir gün arzu etmezdim
Kırılgan olmamak lazımmış
Bir sabah daha
yalnızca ölüler yalnızdır ki
onlar da yalnızlığı keşfedemezler
onlardır çukura atılanlar
soğuk bedenleriyle
yalnızlık gibi
son kez selamlarlar gömenleri
Yani yeni bir umut dedikleri bu mu?
Mevsimine yandığımın baharları
Gündüz ile gece birleşir belki
Ya da beyazlara bürünür bir gün
Hangi keder bu kadar elzem
Veya baharlara gebe olabilir ki?
Bahar kırıntılarıyla yaşamak,
Mevsimin en rezil yerinde...
İmkânsız...
27 ARALIK 2015/doğubayazıt
Hala uzaklıktan bahsediyoruz,
Oysa dar sokaklarımda yürüyüşlerim sen
Kahverengi gülümsüyorsun yine
Aynı ülkede gibiyiz
Arnavut kaldırımlarda...
Güzel görünen her güzellik için gör baharlarını
Aslında tek kalan tüm yalnızlıklarım sana aittir.
"Keder" diye düşünme
Gelsen de,
Sahiplensek çocukluğumuzu...
Elveda bir yağmur damlasıdır,
Soğuk bir taşıt penceresinden süzülen…
30 EYLÜL 2015-ankara
karanlık bir otobüs camı
yanımda oturan adamın horlama senfonisi
hayal ediyorum aydınlığı
belki de kırılganlık benimki
eminim satırlar bırakmıyor beni bana
hayal ettiğim mutlu sona ulasmak
Sessizlik içinde geçiyordu ağaçlar,
Sanki zamanı geri almak istiyor gibiydiler.
Pencerenin buğusunda üç dört saniyelik görüntü oluyordu sadece
Derinden bir nefesin garantisinde...
1 EKİM 2015-ankara
Deryalar sel olmuştu o gün
Çocuk demirden yumruklar nezaretinde
Yoksul mahalle çocuklarının sonuna hitaben gündüzden geceye çalardı vaktin tılsımı
Ve sessiz bir ülkenin sessizliklerine inat
Ölümüne sessizliğin sesiydi çocuk
Son nefes alışında...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!