Camların Rumcasıydı onlar
Sadesi eylül rüzgarları
Mevsimlerin de geçiş güzergahıydı
Bir İstanbul kadar uzaktı insanlık
Vesaire söylemler vardı o zamanlar
Camların Rumcasıydı onlar
Güzel ayrı bir yalnızlık kelimesi
Güzelden ötesi bahar
Aynı kelimeler olsa kullanılan
Güzellik gibi güzel
Ya da yalnızlık kadar acımasız...
ne güzeldi güzellik olabilmek
oysa tüm güzellikleri yeniden güzel olarak izlemek vardı
güzel bir aşkın kıyısında...
21 AĞUSTOS 2014 PERŞEMBE
ESENBOĞA/ANKARA
Gönlümdeki farklı bir duygu bugün
Kahkahalı yalnızlık koydum adını
Yalnız kalasım var aynı trajediler içinde
Zamanımı bekliyorum
Duygularım kendini ele veriyor
Tenindeki kahve kokusu
Çaresizlik mi bu bendeki?
Aşk aitlik almayan nesne
Ve o hep aynılık kadar yakın
Ayrılık ondan da uzak değil,
Ayrı olsaydı aynı;
Belki yeniden umut eder kederli yaşam kırıntılarım,
En tuhaf baharlara gebe bir çaresizlik hikâyesinin neticesinde
Bıraktığım an kimliğimi,
Ya da ben artık aşkın kimliğine bürünmüş yalnızlar yalnızı olduysam,
An ve an gülümser bir çift göz,
Gözlerime...
Anlatılması zor bir hikâye
Yaşarken farklıydı.
Bir kaybolma hatırası bu,
İçimde kalan…
Daha iyi anlıyorum şimdi
Unutkanlığımın olmadığı bir zamandayım
Ben artık sensiz hatıralarda
Yağmur yağıyor hafiften
Hüzünlü bir senfoni
Ben artık sensiz hatıralarda
Gözlerini düşünmeden geçirdiğim son vakit
Sokaklar kalabalık
Bir kimlik uyuşmazlığı gizli
Hatırı sayılır birkaç müsvedde yüzde
Sokaklar kalabalık
Kahkahaların gölgesinde ilerliyor zaman
Zamansız rüyaların en mükemmeline,
Çaresizlik bile olsa güzel.
İnatlaşmanın en masum haliyle bile bir öğle sonu griliği...
Hani bırakmasa beni hayaller,
Kendim bir sadelikte sürüklensem,
Anlamsız olmasa konuşmalar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!