Emin Özcan 1 Şiirleri - Şair Emin Özcan 1

Bazı gözlerinsiz konuşurdu toprak
Ellerinsiz yağardı yağmur damlaları
Yakamozların akşamında yansıyordun denize
Hani dalgalar ağlayıp kıyıya vuruyordu ya seni
Aniden çıkıp gelen bir telaşla konuşuyordun
Nedenini anlamadığım bir heyecanla kendini

Gülmek seni anlatıyor
Ağlamak dünyayı
Mevsimlerden ilkbahar seni hatırlatıyor
Sonbahar dünyayı
Kelimelerin en sade hali seni yazıyor
Kalabalık cümleler dünyayı

Deme
Gölgelerin geçmesin şehirlerden
Deme
Kuzular bayırlarda izini sürmesin.
Yaşlar döksün ırmaklar,
Leylekler seni bana getirsin...

Biliyorum bu mevsimde gelmeyeceksin.
Tıp deyip susturacaksın
Volkanı patlamış
Yüreğimin kırılmış penceresini.
Homurdanıp gökyüzü ile
Başıma mevsimsiz karlar yağdıracaksın.

susamıştı hasretin kancasına takılan
efsunlu akşamın kızgın saçakları
gölgemiz telaşlı yarasa sesleri gibi
öylece titriyorduk gecenin d'iplerinde
ve hala kuyusunda yatıyordu yusuf
hala kızgın ateşlerde yanıyordu ibrahim

dallarımı,
kuşluk vakitlere sakladım
yağmuru, boranı
gördüm rüyamda,
ıssız bir köşeye çekildi kaşlarım
sensiz yaşamayı beceremedim...

Bütün geçmiş zamanları sildim içimden
Var olmaya yakın bir papatya büyüttüm
Kır kokusu masmavi memleketimde

Bütün kayıp korsanları kovdum gözlerimden
kirpiklerimi sal yaptım gözyaşlarımın denizinde

Gir erken düşlerime avutsun kendini
gözlerime dolan kara bulutlar
yağmur yağsın düşlerime
biriktirsin sular barajlardan,
gecekondu yığınaklarına...
şehirler,

Susarsan kirpiklerime eklenir gülüşlerin
Ağlamak gelir içimden
Olmuyor...
Saklandım gözlerinden ve senden
Her tarafım kuş ölümü
Devriyeler basmış yuvaları

Akşamın yürüyen afişlerinde gözlerini kaybettim,
Tut diyemedim ellerimden,
yavaşça kulağıma fısıldayarak
Ben gidiyorum dedi.
Nereye diyemedim?
Bir daha gözlerine bakıp gitme de diyemedim,