Yine sert esiyor rüzgâr
Böyle olur bu sıralar
Yeryüzünden arşa doğru
Yaprak döküyor mısralar.......
Ey can
Kimileri taş, kimileri laf attılar
Seni yerdiler, gülü şımarttılar
Gidip, yetim koyalı yeryüzünü
Ardından mavi türküler yaktılar…
Mesafelerin farkında mısın?
El kadar yabancıyız biz, kelimelerde artık sen, siz..........
Üzüm mahzende, Gül kalpte demlenir, şarabın yıllanmışı, AŞK meyinin her demi zevk verir
Gözlerin düşürdü çaresiz derde
Çok gördün bin deva varken sende
Son demim kalkmaz başım yerde
Son bakışın ziyan gülüşün israf bana
Ah ömrüm hazan bir solukluk can
Uzasın istemem ömrüm zerre miktar
Yokluğunda bin yıl yaşasam ne yazar
Atsa da öylesine atar bu yürek
Ey yâr! sanma ki her nefes alan yaşar…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!