Şekilci olman, özü görememiş olman senin tercihindir
Gören göze, hisseden kalbe, dokunan resimleri vardı,
Apaçık ulu orta, meydan okuyan gerçekler vardı
Ruhun görebilir, güzelliğin tarihçesi insana hitap ediyordu
Aklın bilinç düzeyini kullanmana fırsat tanımayan,
Sancıyan girdapları var yaraların
Kanları, kabukları küf tutmuş
Unutulmaz!
Geri gelmez ilişiverir yakasına
Her geçen gün kirpiklerin
Kıyısından
Kızgınlığım kadere değil
Ah sorma kalbimin gülleri ilikleri
Gülemez kaynar içi dışı yaslı
Yürünür çetrefilli yollara
Yorgunmuş yollar üstelik
Buralarda kavurucu sıcak yazlar,
Kışları sert geçer, teni yakar ayazlar
Bembeyaz karlar, saçaktan sarkar buzlar
Ateşi sönük olur sobasının, odunu külsüz
Kenarından seyreyler tüm şehri, fukara evler
Farkındalık çatısı altında yol alırken
Etrafında nelerin olup bittiğini anlayabilir
İnsan emin adımlarla ilerliyorken
Koluna kalbine taktığın da olmuyor
Kaybolur takıntısı karanlığına çekilip
Hayatı boyunca devamlı yürüyecekti
İnsanoğlu ömür kervanına takılıp gidiyor
Ölümüne kadar yeni şeyler öğreneceksin
Güzel ahlak doğruluk dürüstlükle erdemli!
Kul hakkıyla insanlık derslerini dokuyan
Öyle çok sevdi ki
Cesaretinden bağrına ölümü bastı
Bastı da sevdi kaderi
Kardelen aşkı rızasıyla
Ölüme atlayıp kar tanesi saflığında sevdi
Gecesinde uyuyan hece
Hangi harami yolunu kesti?
Nerede nefes nefese kalan anılar?
Soluğun gelir sırat köprüsünden
Girdapların gölgesinde kalan,
Heba olursa olsun çiçeğin, yeter ki sen üzülme!
Tanelerimdi yağarken en güzeli, senin nurundu bilesin,
Akarsa aksın dolup dolup taşan, benim gözlerimden süzülsün
Ruhu revanım sakın unutma ki yaşamalısın!
Çarkına feleğin, tuzağına, kadere kızmayasın!
Sağlam durmak lazım dünyada
Ve onurluyum diyebilmek gerekli
Belki dümdüz mantıkla dik kalabilmek
Kaybolmuş tüm haklarını terk etmek
İnsanın ellerinde olmasa da kaderini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!