Elife Ergan Şiirleri - Şair Elife Ergan

Dosta can olup, ser verip sır verilmez
Dostlarımız sağlam olurdu, sağlam dik duruşlu
Aslanları severiz biz
Ki biliyorum yaşatılır

Olsun, dostu dosta kırdırmayalım da

Adaleti yok edenlere asla acımayasın
İyi tanımalısın onları
Yaz bir kenara zamanı geldiğinde çıkar defteri
Aklına mukayyet olabilirsin

Kalbini korurken ruhun yılmasın

İnsan ne eker de karşılığını almaz ki?
Mesele; erdemli ruhların çoğalır olduğu,
Yerkürenin içinde nefes alıp veriyor olmaktan geçiyor
Uzun ya da kısacık ömür olması değil de,
İnsanın sona geldiğinde, arkasında bıraktığı Hoşseda’nın tamamını gör

Suskunluğu vardı
Ağıtlarla ağlatan
Gecesinde ağaran
Hecesiz de uyuyan
Gündüzüne uyanan
İçeriyi közsüz yaktıran

Bir çocuğun masum duygularıyla
Göğüne her baktığında bembeyaz
Bulutları sevgisiyle bekliyor
Mavi huzuru sessizce sesine..

Yapayalnız kaldığında, kulak veriyordu

Gecenin sesiydi sessizlik
Sisler arasında sonsuza doğru, yerinde kımıltısız yatan
Yeni yeni zifirisi kaybolan
Morcivert menekşe kokusu sarmalında şafaklar açar

Yarına canlı,

Gönülden bağlı bir al pencere açmıştım
Göğün doruklarına, en yücesine kurulur
Cihan’ın son ücra köşesindeydi Cennet’i
Yemyeşil nur köprüsüyle, uzandıkça uzak
Etrafına yükselir göğüs kafesimin içinden
Benimdi muhteşem çiçeğin ıssız mağarası

Sorulur hesapsız güne güneşe
Akar çocuk nehirleri cennete
Sevinçten oyuna aşkla koşanlar
İsteme isteyen istesin savaşı

Çözülür barışla birçok düşman

Gerçeğin yolunu kendiliğinden bulur
Hak'kın rızasını kazanmak kolay değildi
Acıyan yaralarımız ağır geliyordu
Karanlıktan aydınlığa yolculuk, tek istediği

İnsanlığa, inci gönlüyle, ince ince dokuduğu

Dualar eşliğinde isyan eden gecelere sorar
Nereye kadar durmaksızın sürüp gidecek
İsi, karası dumanlı, yapışık hüznün treni git
İçsel yürüyüşün ağır yükü, düş yakamdan!

Artık uzaklara çekilip uzan gürbüz bulutlara