Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Sokak nefes almıyor,sessizlik savruluyor dört yana.
Parça parça dağılmış,ürkek karanlıklar...
Penceremdeki ışıktan korkuyorlar...

Düşmüyor yapraklar yere,
İçimde; çılgınca esen rüzgara inat...

Rüzgarını seyrettim hızla geçen trenin
Raylarına eklenen hasret gibi yar geçti
Vallahi ve billahi işte sizlere yemin
Zülüflerime değen rüzgar gibi yar geçti

bırakarak; içimde, acısını … zehrini

II

Unut diyorsun...
Ne kadar imkansız şeyler istiyorsun benden.
Yokluğuna alışmak...öyle mi?
Volkanları söndürmek deseydin,

Üç onbeş.. sevda nöbetindeyim,yine...
Gönlüme çakılı bir kasatura.
Bakışların mavzer kurşunu...
Kalmışım pusuda...

Parola:Herşeye rağmen aşk!

Yine seni aklıma düşürdü bu şarkılar
Rüzgâr kokunu sürdü; doldu(m) , genzime kadar.

Düşüncem gökyüzünün yüzü kadar mavimsi,
Sonsuzluğuna benzer, içinde kuşlar uçar.

Kim demiş armağan vermedin diye...
Yaralı bu gönül... senden, hediye...
Bir eser bir anı vermedin diye...
Hasreti bırakıp gittin, yerine.

Bir derin sancıda, durur yüreğim

Ancak gemiler uçsuz bucaksız denizlere yelken açabilir değil mi
Kurşuni ağırlıklarına rağmen kanatlarımın uçabildiğini sana
Göstereceğim iki gözüm iyi bak ve gör sevdanın gücünü
Tek bir yüksünme duymadan dudaklarımdan
Bir rüzgarı yakala dedi bindiğim bulut
Buraya kadar ikimizin birlikteliği…

Özgürlüğün rengi mi var kardeşim
Mavi gökte süzülen kara kartal
Erguvan akşamda gri kumru
Sarı çölde yeşil yılan

Özgürlüğün dili mi var kardeşim

Nasıl bir sokaktın,nasıl bir mevsim? ...
Ben,dinliyordum karanlığı...sen daha gelmemiştin!
-Yahut, asırlardır buradaydın-
Puslu bir camekandan,karanlık gülümsüyordun...
Yada, gülerek nasıl ölünür dizlerinde?
Dudağının kenarından kanım sızıyordu...

Kalmayacak gölgesi bedenimin...bir vakit.
Yakıcı güneş bile, soğuk gelecek bana...
Göstermeyecek beni,aynalardaki puslar.

Hep içimden geçecekler durduramadığım insanlar...
Kimseler görmese de...