Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Gecelerden bir gece...huzura hasret kalbim
İkircikler içinde,çalkantılı bir deniz...
Söndürülmüş feneri... liman ne yönde kaldı,
Hangi fahişelerle... beklediğin denizci?
Kavuşmalara kurulu olsa bile... tüm saatler
Sevda bir an duraklar...özlemler otoparkta...

Tükensem yeridir ölsem iyidir
Ayrılık toz duman katmış geliyor
İyice bellemiş ev ödevini
Yıkımı, su gibi yutmuş geliyor

Cehennem kaçkını bir karabasan

-XXV- Sizin Başınıza Hiç Koç Düştü mü

Şu an aranızda olmamı
Başıma düşen koçun
Değmesine ramak kaldığı
O bir saniyeye borçluyum.

-XXII-Son Görüşememe

Takvimlerden dökülen, bir yaz günü… aslında.
Ve ömrün eriyişi, hayatın potasında…
Dolu dizgin giderken yaşam kumkumasında
Bütün düzen ve çarklar işlerken rotasında…

-XXIII- Öleceksin

Çalıştığım sokağın çok ilginç bir sakini…
O yıllarda ellili yaşlardaydı tahmini.
Zannedersem, Coşkun mu neydi önemsiz, adı…
Tonton yüzlü şişmanca güleç bir ihtiyardı…

XV-
Uzun Burunlu Otobüsler

Motor aksamı uzun burnunda olmalıydı
Muavin tarafından
Bir levye sokulup bir delikten

-XVI-
Yaşlı Oyuncakçı ve Dilli Düdük

İlkokul yıllarımdan silinmeyen bir anı:
Yaşlı bir amca vardı, iki büklüm yürüyen…
Bir ayağı da aksak,hafif topallayarak

Karanlık bir gecede, Anadolu’nun
Fısıldadığını duydum:
Karnımda tanrılar var..
Tanrılara gebeyim!

Duyun beni.

Süzülür yakamozlardan…değercesine balıklara…
Ve…gözlerindeki karanlığı büyütür,usulca.
Dudaklarına asıp; bir suskunluğu
Döker sulara şarkıları…sonra.

Renkleri karıştırıp bir palet üzerinde

Kırıldı sırça köşküm; masallarım tükendi
İndi gölgeli akşam, akşamsefalarına.
Hasret kaldım, hayırsız dostun vefalarına
Gözlerin bir Sahra’da serap olup tükendi...

Kaldı anılarımın tozlu sayfalarında