Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Hiçbirşey mutlu etmez gönlümü, senden gayrı
Kuru ekmeğim olsun, sen de, hep yanımda kal!
Hayatımda bir nebze, benim de yüzüm gülsün
Ayrılık şarkıları çalmasın dertli kaval.

Tenhada bir kulübe:bakarsın bize saray

Geceye yenilirim:
Gündüzüm iki seksen.

Sevda koyduğum heybe:
Yüreğim, iki seksen.

-1-
Hangi ayna gösterebilir ki,
Beni, ben gibi…
Özümü eksiksiz çizebilir ki -tastamam-
Unutmadan
Bütün konturlarımı.

Sahibi Hayata, yaltaklanıyor, bir köpek gibi: Sfenks,
Tanrıların fırlatacağı bir lokma ete, muhtaç…
Nil’in taşma mevsimini bekler…

Firavunların, sadık uşağı,
Piramitlerinin bekçiliğine soyunur,

Bana insanların torpilinden bahsetme
Önce Tanrı, torpil geçiyor…

Kimine, pek cömert olurken
Kimine zırnık koklatmıyor.

Aramızda ayrılık doğuyor sen yürüdükçe
Palazlanıyor gitgide, devleşiyor
Sen uzaklaştığın müddetçe yakınlaşıyor o.
Kar eriyor ve siliniyor adımların lakin
Ayrılık silinmiyor sen yürüdükçe.

-I-

Taşır su; renkleri… belleğinde…
Bozulur görüntü ayarları…akışkan…
Bütün cisimleri kaptırırım…akisleri.
Hayallerim ıslanır….

Hadi cevap ver
Kaç gün eder yirmi dört saat
Her saniye bir asır ederse
Aynalara yansımazsa görüntün…

Yağmurun getirdiği boyalı kavis

Bir uçurum peşimde…türlü düşlere sahip,
Bir rüzgar, gecelerden yıldızlar süpürmekte,
Bir zaman aralığı sensizliği zerk edip
Yüreğimde kıyamet gibi hazan sürmekte
Ayrılık yeşil sürgün çağlayıp köpürmekte,
Hüzün kara yüzünü ufkuma tükürmekte.

Kadın bu! ..Çözülemeyen..
Bir acaip, muamma…
Rötuş olmuş halidir:İnsanın..
-Adem’den sonra.-
Belki, mükemmel varlık; prototipten sonra…
Çözen yok,kurduğunu,neler düşündüğünü…