Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Bir tomurcuk için yaşam istiyorum
Umutları, gül gül açmalı.
Bembeyaz düşlerinin ortası...
Kan düşmesin istiyorum.

Ufkun sihrindeki giz

Artık hiçbir borcum kalmadı sana
Ben bu aşkın diyetini ödedim
Ayrılık el değil bilirsin bana
Ben bu aşkın diyetini ödedim

Kalmadı huzurum tükendi gurur

Eski,gül ağacı,hala gül veriyor mu,salkım saçak aşarak bahçe duvarını...
Bileziği kırık kuyu
Karşılar mı su ihtiyacını...
Zannedersem çıkrığına yağ sürmek gerek...

Hala o çatı, yatıyor mu üzerinde dört duvarın; yorgan döşek...

-1-

Yıldırım kılıcıyla simsiyah geceyi parçalıyor öfkeli Tanrı
Tedirgin titreyip duruyor kuzeyi kaybeden bir pusula
Yanlış aşk yükü yüklenmiş gemim su alıyor
Saçlarını kırbaç gibi yüzüme çarpıyor gece saçlı kadın

Bir el çekti fermuarını
Kentin dar sokaklarının üstüne yine simsiyah giydi gece,elbisesini

Beyaz bir çocuk onu görünce
Dedi ki:aaa...bu zenci de kim?

Gece böcekleri öttü
Ay usanmış,yıldızlar bıkkın,dinlemekten...
Sol gözüm seyriyor, nedense
Kabuslara yenilmiş zavallı uykum
Ve...beynimde süren gece,
Dışarda ateş böcekleri,

Topyekün,şu mahalle...
Benim...dedi. Mersedesli,
Kel,kerli felli,iyi giyimli...
Göbekli adam...yaşlı gecekonducu
Abdurrahman Efendi’ye...
-Ama...Beyim...Ben,

Aynalarda kalır günlerimiz...
Asılı, binlerce anı
Yitik yüzlerin masalı...

İlerler bir tren, karanlığa
Kompartımanında götürür hayatı...

Hayat, bir yokoluştur!
Her şeyin bitişi...Külün...yangının...
Bir günlük kelebeğin,hazin öyküsü...
Yeni doğmuş bir bebeğin dünyayı tanımayan
Kaygılı bakışıdır...

Gökten üç elma düşecek diye
Beklemekle beyhude geçti ömrümüz
İşin kaymağını yedi habire, birileri…
Biz umutla yutkunduk,
Dişimizdeki nahoş kırıntıları.
Kan içtik,