Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Artık gün doğmaz, şafağı tanımayız
Bundan böyle küskün eser yeli , seherin.
Uçurumlar birikir umuda uzansak
Gecenin zifiri oldukça derin.
Karanlığa özlemi ne kadar büyük
Sığ düşlerle kuşanmış etrafı kitlelerin...

Umudu bitiremez hiçbir fukara, kullansa da savurgan bir şekilde.
Uluorta kuraklığını duyumsasa da her daim,
Duraksamasına denk gelmemeyi sürdürse de, israfın
İnadına bir yok oluşun pençesine düşse de

Öyle durgundu ki su
Göze benzedi köprünün aksi...
Öyle duruydu ki düşüncelerim
Anladım birden seni sevdiğimi...

Anladım ki yalnızlığımdır beni en çok seven
Bir türlü ellerini çekmedi üzerimden
Eriyen kar suları gibi aktı ömrümün
Üzerinden ...üzerinden...

Yalnızlık yağıyor ,uzun zamandır.
Ahmak ıslatana dönüşmüş çoktan.
Bir başka kimse yok ,ıslanan benim
Titremeler sarmış feci haldeyim...
Yalnızlık yağıyor , uzun zamandır.

Tüm gece bilemiştim yalnızlığı sabaha
Şakağımda kan sesi yada damarlarıma
Yapış yapış bulaşan bir uğursuz zonklama.
Sise düşen son umut ,takılıp düşmeyesin

Bir rüya gibi geçti her şey
Dingin, ağır çekim bir yaşamda,
Buzlu bir camın ardında
Okyanusların altında

Nereye gitti yıllar, bırakarak geride
Yaşantımızdan koptu birer birer mevsimler
Hasretin gölgesinde bilirim açmaz sevda
Çözülmez duygulara atılmış kördüğümler

Arama bir sevdanın sıcaklığını kalpte

Sadece bir komutan bir lider değildi o
Her alanda çağdaş bir mimar mühendisti o
Benzeterek tüm yurdu bir büyük şantiyeye
Gidecek yol aradı hep daha ileriye
İlkeleri kalenin burçları kadar vardı
Attığı her adımda yeni hedefler vardı

Bozmadan örümcek ağlarını
Kimse dokunamaz yalnızlığıma.
Beni bir zırh gibi çepeçevre saran
Ve kükreyen bir arslan gibi savunan...

İzmir-Eylül-2016