Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Ben seni hiç unutamadım ki
Terli alnında dolaşan ürpertiyi unuttum.
Kumsalda ayaklarını yakan güneşi,
Kanayan ve unutan yüreğini unuttum.
Ayaklarına serilen tuzlu mavi dalgaları,
Tenini çizen çakıl taşlarını unuttum.

Ölüm diye bilinmeyen , bir diyardan dönüyorum
Yaşamı ellerimle yoğurup gittiğim yol.
Arapsaçı , dolaşık labirentler geçerek
Kendimde kaybolarak, her hücreme girerek.
Silerek hafızamı , formatlayıp yeniden
Yolumu yitirerek, nasıl yeniden buldum

Kapalı Çarşı kapalıymış ,nasıl gezeyim
Kapanın elinde kalmış Unkapanı.
Kız kurusunun biri parsellemiş Kız Kulesini.
Galata Kulesini boğmuş bir kaç gecekondu mahallesi.
Emirganda ağlar bir emir.
Altınboynuza aşık bir karton/Piyer Loti...

Gözlerimde biriken yılların nemi
Saçaklardan dökülen bir yağmur oluyorsun...
Sarılınca sonbahar, ağaçlar soyunuyor
Bacalar tütmek ister, burnumda tütüyorsun.

Başka leke istemez
Teninde su lekesi...

Anılarına dokunarak giden

Demir alma hayatımdan
Ben sensiz bir hiç olurum
Bir teselli de bulamam
Durulması güç olurum

I
Uyanmak en derin uykulardan uykulardan
Güz gibi pençeleşmek alınyazılarıyla.
Yemiş almak uzanan ağır dallardan
Öç almak hain rüzgarların inadından.

Dolu Dizgin

Gamzenin çukuruna gömülürüm her gülüşünde
Gözlerinin ışıltısından tutuşurum söndüremezsin
Bir rüzgara kaptırırsın elinden uçar yaprak
Son nefes verenleri geri döndüremezsin.

Başka türlü kurtarmaz
İki katı sev beni
Enflasyon yüzde yüz...

İzmir-Aralık-2019

I
Gittikçe derinleşen bir uçurum gibi
İçimde yeşeriyor o gaddar sensizliğin.
Buruyor yüreğimi vicdansız bir kanlı el
Didikliyor ömrümden mutlu anları
Karda aç kalmış serçe kuşları.