Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Demoklesin keskin kılıcı gibi
Başımın üstünde duruyor hayat
Hiç geri kalmayan bir saat gibi
Zamanı geldikçe vuruyor hayat.

Anlamadım ne zaman boğulduğumu
Mavi gözlerine dalmıştım.
Derinlik sarhoşluğu... huzur ...gevşeten karanlık...
Yosunlara dolanmıştım.

Zamanın sende durduğunu...

Büyük bir iğ gibi
Dünya dönerken eğiriyor,
Bizi hayata bağlayan pamuk ipliğini...

İçimdeki can simidimi yiyen kim
Denize düştüm hangi yılana sarılayım
Sarı saçlı ölüm boyamış sonbaharı
Bütün varını yoğunu sergilemekte kapalı gişe.
Hep aynı klişe aşklara uzandığım
Hiç kimsenin iplemediği bir kimsesizliği giymişim

Sen olmadan sen olmadan
Aşk maşk olmaz sen olmadan
Bahar gelmez güneş doğmaz
Yarın olmaz sen olmadan

Gözlerini kapatsan yıldız kalmaz gecede...
Nefes alma, mevsimler biter.
Gözlerin yüreğime sevda kurşunu.
Yüreğimde yeni yetme endişeler..endişeler.

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Yürek dağımı yerinden oynattın bir kez.
Son yaprağı dalımdan koparan rüzgar,
Beni toprağa bağlayan son köktün.

Sihirbaz şapkasından tavşan çıkarırmış
O da birşey mi
Ben koskoca bir aşk çıkardım bu anlamsız hayattan
O nu hayatımın merkezi yaptım

Bir şiirin altında kaldım, dökülen.
yaşadığım ağırlığınca ,hüznün..
Elmas bir kedere çarptım bilinir.
Böyle bir trajik sonlu ömrüm.
Nasıl da yeşertir kendini aşk,
Yıpranmış toprağında gönlün.

Rüzgarı kesilse de inmez yere
Bir ip bağladığım bulut uçurtmam.
Ne ıslanır yağmurdan ne yırtılır
Maviliğinde göğün uçar durur