Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

Al bir ata binerek,bilinmedik diyara…
Ömrün bir safhasına, ırayıp gidiyorsun
Hayatını, bir ödünç alınmış giysi gibi…
Bomboş bir çuval gibi, geri, bırakıyorsun…

Gelmesin hayallerin, anılar da olmasın

Özgürlük… ey!
Bana kendini tanıtmayan yabancı…
Yürekte sancı.
Düşlerimin eksik yanı,
İlletime: erken tanı…

Bana diyorsun ya, aşk ne menem birşeydir
Bir şey biliyorsam namerdim...
Sadece düşünce tezgahımda
Sana daha uzun bir zaman ayırdığımı bilmelisin.
Gözlerim etrafta aranırken seni
Benden fazla mesai istediler.

Ölecektik nasılsa madem
Bu yangın neden
Neden alnımızın kara yazısı
Bu yer altı…bu maden…
Bizi zehirliyor lanet olsun
Ömrüm gibi, karanlık dehlizleri…

Çalıkuşu / gül dikeni ve hüzün
Isırganlar / fundalık ve ölü gün..
Çorak toprak/aç karnına ölen can çiçeği,zaman...
Senfonisini çalıyor...

Toprağa uzanmış kütük /gövdesi kurtlara sofra

Yapraklarımı ödünç verdim rüzgara
Geri vermedi ama
Çırılçıplak bir ağacım artık:
Üşür tenim, yoksun…
Kırılır dalım, yoksun…
Öyleyken, yokluğunun takatsiz kaldığını görmedim hiç.

Aşkın kendisi,aşık...
Serseri...deli fişek...
Hercai ve uçarı...

Onun için: mutluluğu,
Sevenlerden kıskanır...

Sakın ola düşmeyesin bu derde
Nice civanları perişan eyler
Ne saz kaldı, ne bam teli, ne perde…
Nice aşıkları ün’le şan eyler

Erilmez sırrına, gördüm kaç kere…

Nerden çıktı şimdi bu yağmur…
Islanacak şimdi, hayallerim
Eriyecek kuru tuz yüküm…
Hasretini …yeşertecek.
Can suyu…

Kocaman… açmış ağzını,
Doğar doğmaz… bizi kapmak için,
Bekliyor: hayat…

Köpekdişlerinin aralarında
Kan, ter, köpük ve emek