Ekrem Bozkurt Şiirleri - Şair Ekrem Bozkurt

-XIX-
Radyonun İçindeki Küçük Adamlar


İlkönce, limon ağaçlarını kuruttu yel.
Narenciyeler karardı, batan güneşler gibi�

Hadi,
Koydunsa bul, mutluluğu.
Gözlerin kırılmadan önce.

Zaman pörsümüş bir jöle şimdi
Saatler iş bırakınca

Tanrı’nın kalemi çizdi alnımı
Anlattı bir tamam hayat öykümü.
Bağımda yetişti hüzün salkımı.

Madem çözemedim bu kördüğümü
Oluruna bırak; aksın nehirler,

Bir falez denizin tuzlu suyundan içmek için
Eğildi… ve lakin doğrulamadı yeniden
İntiharlar için yüründü üzerinden…

Nike zafer sarhoşluğunda ganimet yağmaladı
Yakut kakmalı bir kılıç kabzasında

Granit görünüşüyle göveren gönle
Gömülüveren
Gömütlüklerde

Hani herhangi hazan hüzün hazırladıydı
Hançer hileleriyle

Gecenin karanlık karnından
Fırlamış bir dolunay,
Ezerek geçti ağaç tepelerini.

Büyülü bir yaz gecesi akıyor dışarıda ve karanlık gece nehri.

Bir saz mıydım ince ince çalan ben
Derdimi döktüm de duyan olmadı
Bir söz müydüm anlayan mı olmadı
Bir ben duydum tek başıma kalan ben

El çekti dostlarım paslandı eşik

Soyutladım kendimi, nerde hüzün… ben, ırak…
Düştüğüm uçurumlar, Azrail’i, korkutur…
Kendime seferlerim…küçük bir turistik, tur…
Gezdin… gördün, anladık; anılarını bırak…

Bırak da bakakalsın, harabeleri…kentin.

Tutunduğum yol, beni denize ulaştırdı,
Dalgalardan oluşmuş dağları eğdi rüzgar…
Heyecanla kırpılan kirpiklerin benzeri
Gecede yüz binlerce elmas yıldız göz kırpar

Issız bir araziyi talan ediyor rüzgar

Önce, gir içeri…ızgara balık kokusu,
Meraklı bakışlar, selamlık başlar.
Sigara dumanından görmez göz gözü.
Önüne bak. Taban tahtaları seyrektir.

Kadehler efsanelere kaldırılır duyarsın: