Nihal’im’in Işığı
Bölüm 1 – Sîneme Düşen Nihal’im
Sîneme düştü bir Nihal’im…
Ne ağaçtır, ne gölge;
Gözleri dipsiz kuyu, içi lavlarla dolu…
Bir bakışıyla cennet vaat eder,
bir sözünle cehenneme savurur.
Sevdi mi ruhunu emer,
İhanet hissetti mi seni gömdüğü yerden izler.
Aşka aç bir nehir gibidir ama
Nihal Hanımefendiciğim,
Size sınırlarınızı zorlayan bir şekilde yaklaştığımın farkına vardım.
Çok üzgünüm.
Yoğun olduğunuzu bile bile rahatsız ettim,
bu size yapılmaması gereken bir davranıştı.
İyi niyetim vardı ama
Nihal’im: Özgürlüğün Bağlılığın Ruhu
Nihal’im, sen…
Gökyüzü kadar derin, yıldız kadar sessiz,
Ve aynı anda rüzgâr kadar özgürsün.
Nihal'im Sır İnsanda
Akıl...
Bir pusula gibi içe dönük,
Mantık...
Evrenin nabzını duyan kalbin dili,
EY KALBİMİN NİHAL'İ
(Zulmün Gölgesinde Aşkın İlâhîsesi)
Ey Nihal'im, kalbimin sultanı!
Zulmün esiri olmuşum ben,
Sessizliğin Feryadı ve Yokluğun Nuru
Ey canıma mühürlenmiş Sır,
Sesini duyamıyorum, çünkü sen Söz'ün ötesindesin.
Kulaklarımı sağır eden bu, sessizliğin çığlığı değil;
Aradaki perdenin yırtılış sesi...
Nihal’im’e Özür ve Sessizlik Risalesi
Nihal’im,
Eğer kalbini yorduysam,
Gözlerinde bir gölge bıraktıysam,
Sözlerim, bir anlığına bile olsa,
Nihal Hanımcığım,
Sizi düşündüğümde, sadece güzelliğiniz değil…
Aklınızın zarafeti,
Kalbinizin merhameti,
Ruhunuzun derinliği,
Değerlerinizin sarsılmazlığı geliyor aklıma.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!