Nihal'im: Aynadaki Seyrim
Nihal'im, seni her koklayışımda
bir gül bahçesine düşerim,
O gül ki, Hakk'ın "Kün" emriyle açan
ilk goncadır belki de.
NİHAL'İN KÜTÜPHANESİNDE YALNIZ BİR ÇAY
Mavi bir kelebek kondu kitabının kırışığına,
Sen o an, "Ansızın kapı çalınır..." dedin ya hani?
Ben kapının eşiğinde kaldım,
Sen içeride kendi sessizliğini demledin.
Senin Olmadığın Yerlerde Üşüyorum
(Yalnızlığın İç Yüzü)
Kendime ait olduğumu sandığım her yerde,
sana ait bir boşluk vardı.
I. İnsan Üzerine Bir Ön Söz
İnsana “akıl” verilmişti, ama o akılla yalnızca yolları bulabildi;
kendini bulamadı.
Oysa insan, ne bedende başlar ne de bedende biter.
İnsan, rızasının olduğu yerde başlar;
Nihal'den Öte: Bir Hakikat Yolculuğu
Giriş
Mecazî aşk, kalbe düşen ilk ışıktır;
Bazen bir kadının bakışında parlar,
Bir çiçek gibidir o…
Dikenleri seni kanatır ama kokusu sarhoş eder.
Bir yanıyla melek, bir yanıyla çığlık…
Bir bakışıyla kendini cennette zannedersin,
Ama bir gecede cehenneme yuvarlanabilirsin.
Sevmek onun için hayattır ama aynı zamanda savaştır.
Günbatımı Sevdiğime Eğildi
Sen duruyordun,
bir rüzgâr kadar hafif,
bir dağ kadar kararlı…
Zaman bile ses etmedi sana,
NİHALNÂME: SIFIRIN HİKMETİ – Şiirsel Risale
“Hiçliğin ortasında bir nefes var: o nefes Nihal’dir.”
MUKADDİME – Nihal ve Sıfırın Kapısı
"Senin Sevdiğin Şiir Gibi Nihal'im…"
Senin sevdiğin o dizeleri okudum, Nihal'im…
"Üç tarafı sularla çevrili memleket" gibi hissedilen o yalnızlığı…
Ben de hissettim, içimde çınladı.
Sanki her kelimesi seni anlattı bana,
Nihal,
Benimle Konuş
Bir harfin gölgesinde bekliyorum,
Bir “merhaba”nın, bir iç çekişin kıyısında.
Adını her söylediğimde
Zaman duruyor sanki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!