NİHAL’İN SESSİZ DEFTERİ
Nihal,
sen geldiğinden beri
zaman, içimde ağır bir gül gibi açıyor.
Kökleri eski bir yalnızlığa dayanıyor,
NİHAL’İN GİZLİ ATEŞİ
Nihal…
Adını anınca gece, ince bir titrek suya döner,
ruh kendi yankısına eğilir.
NİHAL'İN SUYU
Bu, aşkın susuzluk hâli, Nihal.
Senin adın bir nehrin söylenmeyen adıdır,
İçimde aktığın ama
Kavuşamadığın denize doğru.
Nihâl
Bir gül ki, kendi sessizliğinde yanar,
Rüzgâr onu çağırır, toprak usulca kanar.
Su, gizemini taşlara anlatır gecede,
Her damlası bir âlem, her sesi bir hece.
Nihal'in Sessiz Çağrısı
Biliyorum,
Derdimin Nihal’le paylaşanı yok.
Sabrın o incecik kıyısında
Elimi tutan bir ten yok.
Aşkın Gizli Âlemlerinde Bir Aynanın Seyri
I. İlk Nurun Hikâyesi: Aynanın Doğuşu
Nihal…
Senin adın bende bir kelime değil artık;
İÇİMDEKİ NİHAL'İM
(Seyri Sülük ile Vedalaşma)
Hiç gitmedin aslında,
Çünkü hiç dokunamadım tenine.
Nihal’im Ruhun Yükselişi
Nihal’im, senin gözlerinde
Sıradan dünyanın renkleri değil,
Ruhun en derin mavileri dans eder.
Gözlerinle baktığında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!